٢٨.٢.٠٥

سالروز درگذشت پیشوا ی نهضت ملی ایران

سالروز دکتر محمد مصدق با نزدیک شدن به ۱۴ اسفند بار دیگر تلاشها برای برقرار کردن مراسم سالروز درگذشت پیشوای نهضت ملی ایران جاوید نام, دکتر محمد مصدق در شهرهای گوناگون شروع شده است . همه ساله با وجود فشارهای فراوان بر مبارزین و آزادی خواهان ایران و تلاشهای بسیاری که شاهدیم از هر سو برای پاک کردن نام دکتر مصدق از صحنه سیاسی ایران انجام می شود ، با این وجود مراسم سالروز در مناطق مختلف کشور با شور بسیار به وسیله جوانان ایران زمین برقرار می شود به خصوص در قلعه احمد آباد ملک و جایگاه ابدی پیشوا که یاران و همرزمان پیشوا و شاکردان مکتب مصدق همه ساله در آنجا جمع می شوند و با یادی از وی و روزهای مبارزه ملی شدن صنعت نفت روحیه تازه ای برای مبارزه برای استقرار حاکمیت ملی ، عدالت اجتماعی می گیرند . از همه هم وطنان عزیز برای شرکت در مراسم سالروز دکتر مصدق دعوت به عمل می آوریم
دیدار ما ۱۴ اسفندماه قلعه احمد آباد

٢٧.٢.٠٥


Peter Benenson

Death of Amnesty International founder

Peter Benenson, the founder of the worldwide human rights organisation Amnesty International, died yesterday evening. He was 83.
Mr Benenson founded and inspired Amnesty International in 1961 first as a one-year campaign for the release of six prisoners of conscience. But from there came a worldwide movement for human rights and in its midst an international organisation -- Amnesty International -- which has taken up the cases of many thousands of victims of human rights violations and inspired millions to human rights defence the world round.
"Peter Benenson’s life was a courageous testament to his visionary commitment to fight injustice around the world," said Irene Khan, Secretary General of Amnesty International.
"He brought light into the darkness of prisons, the horror of torture chambers and tragedy of death camps around the world. This was a man whose conscience shone in a cruel and terrifying world, who believed in the power of ordinary people to bring about extraordinary change and, by creating Amnesty International, he gave each of us the opportunity to make a difference." "In 1961 his vision gave birth to human rights activism. In 2005 his legacy is a world wide movement for human rights which will never die.
"The one-year Appeal for Amnesty was launched on 28 May 1961, in an article in the British newspaper, The Observer, called "The Forgotten Prisoners". That appeal attracted thousands of supporters, and started a worldwide human rights movement.
The catalyst for the original campaign was Mr Benenson's sense of outrage after reading an article about the arrest and imprisonment of two students in a café in Lisbon, Portugal, who had drunk a toast to liberty.
In the first few years of Amnesty International's existence, Mr Benenson supplied much of the funding for the movement, went on research missions and was involved in all aspects of the organisation's affairs.
Other activities that Mr Benenson was involved in during his lifetime included; adopting orphans from the Spanish Civil War, bringing Jews who had fled Hitler's Germany to Britain, observing trials as a member of the Society of Labour Lawyers, helping to set up the organisation "Justice" and establishing a society for people with coeliac disease.
At a ceremony to mark Amnesty International's 25th anniversary, Mr Benenson lit what has become the organisation's symbol -- a candle entwined in barbed wire -- with the words:
"The candle burns not for us, but for all those whom we failed to rescue from prison, who were shot on the way to prison, who were tortured, who were kidnapped, who ‘disappeared’. That is what the candle is for."
Today Amnesty International is into its 44th year. It has become the world’s largest independent human rights organisation, with more than 1.8 million members and committed supporters worldwide.

NOTE TO EDITORS:

Mr Benenson died at 10.45pm on Friday 25 February 2005 in the John Radcliffe Hospital, Oxford. There will be no funeral service. There will be a private ceremony, for family members only. Amnesty International will be holding a public memorial service -- further details will be announced shortly.Further information on Peter Benenson is available from the Amnesty International: Press Office +44 20 7413 5566Duty Press Officer +44 7778 472 126 or +44 7795 628 315

٢٤.٢.٠٥

محکوميت حسن زارع زاده اردشیر به 7 سال زندان و 5 سال محرومیت

متن رای دادگاه حسن زارع زاده اردشیر
در خصوص اتهام آقای حسن زارع زاده اردشیر در باره ی اقدام علیه امنیت کشور با شرکت و عضویت در گروه اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان و دانش آموختگان (گروه طبرزدی) و جبهه دمکراتیک (گروه خودساخته ی طبرزدی) در سالهای اخیر که بسیاری از درگیریها و خشونتهای خیابانی توسط این گروه و هوادارانش صورت گرفته است
اجتماع و تبانی با سایر گروهها و زیر گروههای اتحادیه از جمله کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی جهت برگزاری تجمعات غیر قانونی و درگیریهای خیابانی که متهم نقش اساسی و محوری در آنها داشته است
تبلیغ علیه نظام با تهیه و پخش اعلامیه علیه نظام و به نفع گروههای مخالف نظام و انتشار اخبار علیه نظام در سایتهای اینترنتی با توجه به محتویات پرونده اعم از تحقیقات مفصل انجام شده از سوی اطلاعات سپاه و نیز وزارت اطلاعات و همچنین اظهارات متهم و عدم دفاع موجه و سایر قراین و شواهد بر همکاری متهم محرز و مسلم است و دادگاه با توجه به اظهارات شفاهی متهم دایر بر اینکه قصد ادامه ی فعالیت را در جبهه دمکراتیک و گروه طبرزدی ندارد، وی را مستنداً به ماده ی 499 قانون مجازات اسلامی و رعایت ماده ی 47 قانون یادشده با توجه به سوابق متعدد (5 فقره پرونده) نامبرده را به 4 سال حبس تعزیری و به جهت اجتماع و تبانی جهت انجام اقداماتی علیه نظام به استناد ماده ی 610 قانون مجازات اسلامی به 2 سال حبس تعزیری محکوم می نماید. همچنین دادگاه متهم را به جهت تبلیغ علیه نظام و تعدد جرم در این ضمینه با رعایت ماده ی 47 قانون مجازات اسلامی و مستنداً به ماده ی 500 قانون یاد شده به 1 سال حبس تعزیری محکوم مینماید. همچنین دادگاه با توجه به وضعیت متهم وی را به استناد ماده 19 قانون مجازات اسلامی به عنوان تتمیم مجازاتهای یاد شده وی را به عنوان 5 سال از کلیه ی حقوق اجتماعی محروم مینماید
رای صادره حضوری محسوب و ظرف مهلت مقرر در قانون قابل اعتراض در دادگاههای تجدید نظر استان تهران می باشد.ایام بازداشت قبلی محسوب گردد
رییس شعبه 26 دادگاه انقلاب اسلامی تهران

٢٣.٢.٠٥

Journalist und weblogger verurteilt zu 14 Jahren im Gefängnis

der Übersetzer: Behdad K.

Reporter ohne Ränder drückten Verbrechen nach Journalisten aus und weblogger Arash Sigarchi wurde zu 14 Jahren im Gefängnis am Februar 22 durch ein revolutionäres Tribunal in Gilan, der Nordiran verurteilt.
Die weltweite Pressefreiheit Organisation ersuchte um Präsidenten Mohammad Khatami, im Namen 28-year-old Sigarchi einzugreifen, das im Schutz da sein Anhalten am Januar 17 gewesen ist.
Die Organisation ersuchte auch um die Delegationen der Länder, die eine vorbereitende Sitzung in Genf vor dem Weltgipfel auf der Informationsgesellschaft (WSIS) sich sorgen um mit ihren iranischen Gegenstücken in Verbindung zu treten, um Freigabe Sigarchis zu verlangen.
"die Behörden versuchen, ein Beispiel von ihm zu bilden. Indem es hinunter diesen rauhen Satz gegen ein weblogger übergibt, ist ihr Ziel, Journalisten zu abraten und Internet-Benutzer online von sich ausdrücken oder vom In Verbindung treten mit fremden Mitteln, "es sagte.
"der iranische Präsident kann seine Hände von diesem durch sagend ihn nicht mehr waschen ist nicht verantwortlich für das Anhalten, da Sigarchi durch das Intelligenzministerium festgehalten wurde, das in der Theorie zum Staatsoberhaupt beantwortbar ist.
"er sollte folglich schnell eingreifen, um dieses weblogger aus Gefängnis heraus zu erhalten. Dann sollte es die Aufgabe der Delegationen sein, welche die UNO Konferenz sich sorgen, um diesen Satz öffentlich zu verurteilen. Wir ersuchen um sie, ihren Mut zu zeigen, indem wir, dass Freiheit des Ausdruckes am WSIS auf dem Spiel steht, "die gesagte Organisation demonstrieren.
Sigarchi, das seit Januar 17 im Lakan Gefängnis gehalten worden ist, Rashat, wurde für Spionage und das Beleidigen der Führer des Landes verurteilt, aber in der Wirklichkeit ist er für seine Arbeit als weblogger und Journalist und Beitragen zu amerikanischem Radiofarda eingesperrt worden. Die iranischen revolutionären Tribunale sollen nur auf Fällen hohen Verrates, Spionage oder Counter-revolutionarytätigkeit anordnen. Sie sollten nicht gewohntSEIN, Journalisten zu verurteilen.
Da iranisches Gesetz nicht einem Bürger erlaubt, für eine politische Handlung verurteilt zu werden, werden Konkurrenten des Regimes und Journalisten routinemäßig vom Sein Spione oder Feinde der Revolution beschuldigt.
Sigarchi, Herausgeber des täglichen Gylan Emroz, hat für die letzten drei Jahre Durchläufe ein politisches und kulturelles blog, www.sigarchi.com/blog, auf dem er manchmal das Regime kritisierte. Die Behörden hatten bereits Zugang zum Aufstellungsort innerhalb des Landes blockiert.
Er war vorher, am August 27 2004 festgehalten worden und gehalten worden für einige Tage für einen Artikel online bekanntgeben mit Fotos einer Demonstration in Tehran von den Familien der Gefangenen, die 1989 durchgeführt wurden. Seit damals hat er konstante Polizeibelästigung erlitten.
Das weblogger hatte vor kurzem die Belästigung der Journalisten verurteilt, die in einer Reihe von "Internet-Akte" Kästen festgehalten wurden (sehen Sie : http://www.rsf.org/article.php3 22#?id_article=12343), insbesondere die Mißhandlung litt durch seine Kollegen Shahram Rafihzadeh und Rozbeh MIR Ebrahimi.
Die letzte Anzeige auf seinem blog bezog auf dem asiatischen Südosttsunami, in dem er seine solidarität mit den Opfern ausdrückte und sagte, daß die iranischen Leute nicht sein konnten unmoved durch die Tragödie.
Ein anderes weblogger, Mojtaba Saminejad und ein cyberjournalist, Mojtaba Lofti, bleiben auch im Gefängnis (sehen Sie : http://www.rsf.org/article.php3 22#?id_article=12564).

٢١.٢.٠٥

ترجمه نوشته ای از امید معماریان

der Übersetzer : Behdad
Omid Memarian
Gehen Sie zurück zu normalem Leben! Kann Ich?

Während der letzten zwei Monate vor, habe ich versucht, zurück zu dem normalen Leben zu gehen. Aber wieder zu beginnen ist so hart. Dem apprehensively glauben kommt mit mir überall lässt mich nicht herum frei umziehen. Ich kann nicht die Lichter weg drehen und nachts schlafen. Silence bildet mich gesorgt. Jede fest eingestellte Stimme, bilden mich Angst. Nachdem ich vom Gefängnis freigegeben habe, versuche ich, optimist über das Leben zu sein. Aber ich erinnere mich an mein Leben in einer ernsten....jede-Nacht, die ich oben aus meinem Traum heraus durch einen woeful Versuch des Gedächtnisses....Ich beginne, optimist über die Zukunft zu sein. Aber ich fühle wirklich unsicher. Ich habe begonnen, wieder zu schreiben. Weil, es mein Leben ist. Mein Leben schreibt. Es ist nicht etwas wie Liebhaberei. Viele weithin bekannte Journalisten haben das Land während der letzten Jahre wegen alles anfallenden Drucks verlassen, der über ihrer Ausdauer gewesen sind.

Ich denke, dass niemand die psychologischen Effekte des Gefängnisses vergessen und lassen können. Ich bin dass überrascht, wie Leute wegen ihrer Denkenmethode leiden müssen? Am Anfang der dritten Jahrtausendfeier, wie wir die Mauer um die Gedanken können?
Es gibt viele Fragen... viele und viele....Ich morgens, versuche, Antworten zu finden... bin ich, nicht der erste und ich bin nicht das letzte....aber, dass wir versuchen können, um die Unkosten durch einen allgemeinen Bewusstseinsprozeß für die Gesellschaft zu erhöhen, um dieses schreckliche Leistungen zu vermeiden...!!!???

٢٠.٢.٠٥

محکوميت يکي از هواداران نهضت آزادي به ۱۰ سال زندان و تبعيد به زندان بندر عباس

يکي از هواداران نهضت آزادي به نام ابراهيم مومني به 10 سال زندان در زندان بندر عباس محکوم شد. وي که قبل از دستگيري از پرسنل سپاه بود حدود 4 سال پيش به اتهام جاسوسي بازداشت گرديد و پرونده وي ابتدا در دادگاه نظامي و پس از آن در شعبه 26 دادگاه انقلاب توسط قاضي حداد مورد رسيدگي قرار گرفت
ابراهيم مومني ضمن ابراز بي گناهي خود اعلام داشت که هيچ گاه مرتکب جاسوسي و خيانت به وطن نشده است و اين موضوع را دادگاه نظام بدرستي متوجه گرديده بود. از همين رو آناني که خواستار محکوميت من بودند پرونده مرا به شعبه 26 دادگاه انقلاب به نزد قاضي حداد بردند. چرا که وي حکم وزارت اطلاعات را (نه حکم دادگاه را) بدون چون و چرا و بدون کوچکترين مدرکي دال بر مجرميت بنده به من ابلاغ نمود.من تقاضا دارم تا پرونده ام در يک دادگاه مستقل و بي طرف مورد رسيدگي مجدد قرار گيرد

شيرين عبادی : حمله آمريکا، زمينه ساز سرکوب آزادی در ايران

شيرين عبادی، برنده جايزه صلح نوبل و حقوقدان ايرانی، سخنان مقامات آمريکايی درباره ايران را يادآور اظهارات آنان پيش از حمله به عراق دانسته و گفته است که چنين حمله ای زمينه سرکوب آزاديها در ايران را فراهم می کند و فاجعه بار خواهد بود.شيرين عبادی روز شنبه، 19 فوريه در مقاله ای برای روزنامه اينديپندنت نوشت: حمله به ايران به جای آزادی، فاجعه به بار خواهد آورد
خانم عبادی نوشت: اگرچه کاندوليزا رايس، وزير امور خارجه آمريکا اخيرا گفت که حمله به ايران فعلا در برنامه کار دولت ايالات متحده نيست اما سخنان جورج بوش، رئيس جمهور و معاونش، ديک چينی درباره امکان حمله ای از سوی اسرائيل عليه ايران دقيقا يادآور لفاظی های رهبران آمريکا پيش از حمله به عراق است
او پس از اشاره به آن بخش از سخنان خانم رايس که کارنامه حقوق بشر حکومت ايران را "منزجرکننده" خواند، نوشت: سياست آمريکا در خاورميانه و به ويژه در مورد ايران بيشتر به ترغيب و گسترش حقوق بشر استوار است. خانم عبادی ضمن تاييد اين هدف افزود: ولی برای طرفداران احترام به حقوق بشر در ايران، احتمال حمله نيروهای خارجی به خاک کشورشان نسخه ای به جز فاجعه برای آرمان آنان نخواهد بود
دور از وضع مطلوب
شيرين عبادی که از موسسين کانون مدافعان حقوق بشر در ايران است، در مقاله خود حقوق بشر در ايران را "خيلی دور از وضع
مطلوب" توصيف کرد و نوشت: نيروهای امنيتی، مدافعان حقوق بشر را می گيرند، زندانی می کنند و حتی شکنجه می دهند و مقامات مختلف، طرفداران جامعه مدنی و روزنامه نگاران را به دليل ابراز عقايدشان بازداشت می کنند و روزنامه ها و وبلاگهايشان را می بندند و زندانيان سياسی هم در سلولهايشان آب خنک می خورند
اما با وجود اين محدوديتها و سختی ها، به عقيده خانم عبادی، جامعه ايران حاضر به قبول سکوت نشده است و گفتگو و بحث در ميان آنها با علاقه و حرارت تمام ادامه دارد
خانم عبادی در مقاله خود، نتيجه مثبت اين مقاومت در مقابل ارعاب و تهديد را آزادی بيش از بيست وبلاگ نويس دانسته که به نوشته شيرين عبادی، پس از مبارزه و فعاليت نهادهايی مانند کانون مدافعان حقوق بشر و انجمن دفاع از آزادی مطبوعات و غيره به دست آمد
خانم عبادی سپس به اهميت نقش سازمانهای بين المللی مانند سازمان ديده بان حقوق بشر در آزاد شدن وبلاگ نويسان اشاره کرد که به نظر او مقامات ارشد در دولت ايران را نيز به طرفداری از آزادی آنها برانگيخت
خانم عبادی پس از ذکر اهميت اين سازمانهای مستقل و فعال در درون ايران، نتيجه گرفت: "تهديد خارجی به مداخله نظامی در ايران، به عناصر مستبد در حکومت بهانه لازم را خواهد داد تا اين نهادها را سرکوب کنند." همانطور که به نوشته خانم عبادی، حمله عراق به ايران در اوايل دهه هشتاد ميلادی بهانه ای شد تا "تحت عنوان مبارزه با ستون پنجم يا عوامل خارجی، حکومت وقت مخالفان را سرکوب کند
شيرين عبادی، با محکوم کردن تهديدات نظامی، آمريکا را به "عوامفريبی" متهم کرد و دليل خود را "سکوت واشنگتن در مقابل موارد مختلف نقض حقوق بشر در عربستان سعودی، به ويژه عليه زنان" ذکر کرد
خانم عبادی در پايان مقاله اش نوشت: "احترام به حقوق بشر و پذيرش دموکراسی در هر جامعه ای بايد خودجوش و بومی باشد و چيزی نيست که به وسيله يک نيروی اشغالگر به ملتی آموخته شود
او در مورد ايران، تنها ثمره مداخله نظامی را "آسيب زدن به آرمان طرفداران حقوق بشر و دور کردن مردم از هدف" دانست

١٩.٢.٠٥

چند بيانيه در خصوص اعتصاب غذای چند تن از زندانيان سياسی زندان رجائی شهر

پيام به زندانيان سياسی زندان رجائی شهر
شنبه اول اسفند ١٣٨٣ – ١۹ فوريه ٢٠٠۵دوستان عزيز ! اکنون چند هفته‌ از اعتصاب غذای شما برای به دست آوردن حقوق اوليه‌تان
مي‌گذرد، و پژواک اعتراضتان به شرايط غيرانساني‌ی زندان‌های جمهوری اسلامي، مرزها را درنورديده و موج عظيمی از همدردی و همبستگی افکار عمومی جهانيان را با شما عزيزان، و همزمان اعتراض گسترده آنان را به نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامي، بر انگيخته است.از ابتدای حرکت قهرمانانه شما در شرايط دشوار زندان‌های جمهوری اسلامي، ما نيز مقاومت‌تان را ستوده‌ايم و همراه و پشتيبان خواسته‌هاي‌تان بوده‌ايم و همچنان به طرح خواسته‌های شما نزد نهادها و مراجع بين‌المللی دفاع از حقوق بشر مي‌پردازيم، و به جهانيان اعلام مي‌کنيم که مسئوليت آسيب‌های جسمی و روحی تاکنون و آينده شما عزيزان بر عهده حاکمان ضد آزادی رژيم اسلامی است.اينک، همزمان با پشتيبانی مجدد از خواسته‌های بحق‌تان، از شما اميدهای فردای ايران تقاضا داريم که به اعتصاب غذاي‌تان پايان دهيد. چرا که همه آزادي‌خواهان ايران سخت نگران سلامت شما هستند. ما به شما اطمينان می دهيم که افکار عمومی ايران و جهان پشتيبان شماست و اميدواريم فشار افکار عمومی در ايران و کشورهای ديگر، مسئولان جمهوری اسلامی را وادار سازد که به خواست‌های برحق شما تن دهند
شورای هماهنگی جمهورى خواهان دمكرات و لائيك18 فوريه 2005
--------------------------------
خورشید دراسارت هم خورشیداست
ای حماسه آفرینان، ای شیران دربند، ای آزادگان سلحشور، رزمتان پیروز، راهتان پررهروودشمنانتان زبون باد.هیچ جای شگفتی وتعجب نیست که جباران حاکم وانسان ستیزان سیه دل وروسپیان زر و زور تعدادی ازشریف ترین وباغیرت ترین وپاکترین فرزندان این سرزمین را به جرم آزادی خواهی وتضاد فکری با حضرات وبه جرم سخن گفتن که ازابتدایی ترین حقوق هرانسانی است، درکنار تبه کاران وجانیان محبوس سازند.هیچ جای تعجب نیست رژیمی که خودعامل فساد و مصداق بارزمفسدفی العرض می باشد، هرروزبه بها نه های واهی تعدادی ازهموطنبا ن ما را به دارآویخته ویا سنگسار کند.جای بسی تاسف است که سازمانها حقوق بشری بویژه کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل، چشم خود را به روی این همه جنایات بسته وهرازگاهی تنها با محکوم نمودن رژیم وظیفه خود را اتمام شده تلقی می نماید. آیا وجدان بشریت به خواب رفته ویا ملت ایران را بشر به حساب نمی آورند؟ آیا زمان تصمیم قاطع برای نقض حقوق بشردرایران فرانرسیده است؟غریب به یک ماه است تعدادی از زندانیان سیاسی در زندان رجایی شهر به علت شرایط بد زندانها و همبند بودن با جانیان و تبه کاران دست به اعتصاب غذا زده اند که حال چند تن از آنان وخیم و بیم آن میرود که جانشان به مخاطره بی افتد. اتحادیه ی کارگران ایران همبستگی خود را با این عزیزان اعلام نموده و خواهان شکستن اعتصاب غذای این مبارزان میباشد، و به سردمداران حاکم هشدار میدهیم که مسئول جان تمام زندانیان سیاسی بوده و چنانچه برای هریک از این عزیزان اتفاقی بی افتد کارگران آرام ننشسته و عامران و عاملان باید منتظر عواقب شدید آن باشند
شورای مرکزی اتحادیه ی کارگری ایران1/12/1383

١٨.٢.٠٥

اجلاس جهاني جامعه اطلاعاتي : توصيه های وب نگاران معترض و وبلاگ نويسان

اطلاعيه گزارشگران بدون مرز
نشست مقدماتي اجلاس جهاني جامعه اطلاعاتي در تاريخ ٢٩ بهمن در ژنو گشايش يافت. گزارشگران بدون مرز در اين اجلاس به
همراهي هيئت نمايندگي از وب نگاران معترض و وبلاگ نويسان جهان شرکت کرده است. گزارشگران بدون مرز مي خواهد سرکوبي را که برخي از کشورهاي شرکت کننده در اين اجلاس اعمال مي کنند، با حضور کاربراني که قربانيان اصلي اين سياست سانسور هستند، نمايان کند و پنج پيشنهاد در باره ی آزادی بيان بر روی شبکه اينترنت را به همگان ارايه کند
هيئت نمايندگي گزارشگران بدون مرز در اين اجلاس عبارتند از
2003از کشور تونس ( کشوری که ميزبان مرحله ی دوم اجلاس خواهد بود) زوهير يحيوی - وی از ٤ ژوئن 2002 تا 18 نوامبر
برای نماياندن تصويری از بن علي رئيس جمهور تونس در سايت اش (Tunezine.com)در زندان بسر برده است. يحيوی برنده جايزه ی اينترنت آزاد گزارشگران بدون مرز در سال 2003 است
از کشور مالديو ابراهيم لطفي پناهنده سياسي که در سويس زندگي مي کند. وی برای همکاری با يک بولتن خبری که به وسيله ای ميل پخش مي شد و به نقض حقوق بشر در کشور اعتراض مي کرد، در ژانويه 2002 دستگير و در مي 2003 موفق به فرار از زندان شد.
از کشور چين کای شونگو استاد فلسفه و مخالف سياسي که در بعد از رويداد های ميدان تيان ان من مجبور به فرار از کشور شد. وی متخصص در زمينه ی سانسور بر روی شبکه اينترنت در چين است
از کشور ايران جي بخت – عضو کانون وبلاگ نويسان ايران- مقيم کشور انگلستان است و برای آزادی وب لاگ نويسان زنداني و رفع سانسور و مسدود کردن اينترنت که توسط مسئولان ايران اعمال مي شود مبارزه مي کند
پنج توصيه ی گزارشگران بدون مرز برای آزادی بيان در اينترنت
١- تمام قوانين مربوط به گردش اطلاعات بر روی اينترنت بايد بر اساس اصل آزادی بيان تعريف شده در ماده ١٩ اعلاميه جهاني حقوق بشر باشند
٢- فقط کاربر اينترنت مي تواند تصميم بگيرد به کدام اطلاعات بر روی اينترنت دسترسي داشته باشد. هر گونه مسدود سازی بر روی شبکه ی اينترنت، چه به وسيله دولت و چه خدامات دهندگان خصوصي غير قابل پذيرش است. در اين رابطه سيستم های مسدودگر جز با اجازه ی کاربر و در حد اتصال شخصي نمي توانند نصب شوند. هر سياست مسدود کننده بالاتر از اين اتصال چه در سطح ملي و چه حتا محلي، ناقض اصل آزادی گردشگری اطلاعات است
٣- اتخاذ تصميم برای تعطيل کردن يک سايت، حتا سايتي غير قانوني به هيچ عنوان نبايد توسط شرکت ميزباني سايت و يا ديگر بخش های خدمات دهنده و فني انجام گيرد. فقط يک قاضي در دادگاهي عادلانه و صلاحيت دار مي تواند دستور توقيف سايتي را صادر کند. بنا بر اين يک شرکت خدمات دهنده و فني اينترنت از نظر حقوقي و مدني برای ميزباني از سايتي با محتوای غير مجاز نبايد مسئول شناخته شود. مگر آنکه از اجرای حکم قضايي دادگاهي صالحه و مستقل سرپيچي کرده باشد
٤- صلاحيت قضايي يک دولت در امور حقوقي و مدني فقط و بطور ويژه در مورد مضامين ميزباني شده در حيطه ی سرزميني خود قابل اجرا و تنها شامل حال کاربران آن سرزمين است
٥- انتشارگران بر روی شبکه اينترنت و از جمله وبلاگ نويسان و مسئولان سايت های شخصي بايد از همان منزلت و حمايت هايي که از روزنامه نگاران حرفه ای مي شود، بهره مند شوند. چرا که آنها نيز همچون روزنامه نگاران آزادی بنياديني را پاس مي دارند : آزادی بيان

١٧.٢.٠٥

موضع شرودر در برابر ايران، احساسات ضدآمريكايي آلماني‌ها را تشديد كرد

يكي از سياستمداران برجسته محافظه‌كار آلماني اعلام كرد: موضع‌گيري دولت آلمان در باره مواضع واشنگتن در قبال ايران، احساسات ضد آمريكايي در آلمان را تشديد كرده است.«ولفگانگ شائوبل»، كارشناس سياست خارجي در حزب مخالف «دمكرات مسيحي» آلمان در گفت‌وگو با خبرگزاري «رويترز» گفت: «من نمي‌توانم از ظن خود مبني بر تداوم تبليغات انتخاباتي شرودر عليه جورج بوش، رئيس‌جمهور آمريكا صرف‌نظر كنم». وي افزود: «همه مي‌دانند رئيس‌جمهور آمريكا هيچ‌گاه امكان حمله نظامي را رد نمي‌كند ولي دولت آلمان با اقدامات خود ترس از بروز جنگ ديگري را در ميان مردم آلمان گسترش داد». شائوبل ادامه داد: «صدر اعظم مي‌توانست اعلام كند كه اين گونه تهديدات جدي نيستند». بوش كه قرار است هفته آينده و در سفر خود به سه كشور اروپايي در آلمان با شرودر ديدار كند، ماه گذشته ميلادي اعلام كرد نمي‌تواند امكان حمله نظامي عليه ايران را رد كند. به نظر مي‌رسد حزب محافظه‌كار شائوبل كه تحت تاثير منازعات جهاني طي ماه‌هاي اخير، در نظر‌سنجي‌ها از دولت ائتلافي احيا شده شرودر عقب افتاده است، در خطر شكست خوردن در انتخابات مهم يكشنبه آينده «شلسويگ ـ هول‌استاين» باشد. حزب دمكرات مسيحي شش‌ماه پيش از پيروزي در اين انتخابات اطمينان داشت. سخنان بوش به مدت چندين روز باعث بررسي امكان حمله آمريكا به ايران توسط رسانه‌هاي آلمان شده بود. پس از سخنان بوش، هفته‌نامه «اشپيگل» با درج عنوان «آيا جنگ بعدي عليه ايران خواهد بود» روي جلد خود، تصوير خندان بوش كه در حال تأييد اين مطلب بود را نيز در ذيل آن چاپ كرد. آمريكا ايران را به تلاش براي توليد سلاح‌هاي هسته‌اي متهم مي‌كند. اين در حالي است كه مقامات ايران با رد اتهامات آمريكا، بارها بر صلح‌آميز بودن فعاليت هسته‌اي اين كشور تاكيد كرده‌اند. محبوبيت بوش در آلمان بسيار پايين است و بررسي‌هاي اخير «بي.‌بي.‌سي» انگليس در اين‌ باره نشان مي‌دهد اكثر مردم آلمان انتخاب مجدد بوش را باعث خطرناك‌تر شدن جهان مي‌دانند. اين در حالي است كه صدراعظم آلمان پس از ديدار با «كاندوليزا رايس» وزير امور خارجه جديد آمريكا در برلين، به شدت از اتخاذ راهكار ديپلماتيك در قبال حل بحران هسته‌اي ايران حمايت كرد. شرودر در يك كنفرانس خبري از درخواست آمريكا مبني بر برقراري دمكراسي بيشتر در ايران، حمايت كرد. وي در عين حال با اين امر مخالفت كرد كه اصرار و پافشاري آمريكا در ايجاد تغيير دمكراتيك در ايران مي‌تواند تلاش‌هاي اروپا در مذاكره با ايران را به مخاطره اندازد. شرودر با اشاره به مذاكرات هسته‌اي تهران و سه كشور اروپايي گفت: «توجه رييس جمهوري آمريكا نسبت به دمكراسي در ايران آنگونه است كه بايد باشد و من به هيچ وجه اعتقاد ندارم كه اين امر به تضعيف مذاكرات جاري ايران و سه كشور اروپايي منجر خواهد شد». شرودر افزود، ايراني‌ها حق دارند برنامه هسته‌اي غيرنظامي داشته باشند اما هرگونه تلاش آنها براي استفاده از اين برنامه در جهت توليد سلاح هسته‌اي، غيرقابل قبول خواهد بود. صدراعظم آلمان تاكيد كرد: «مهم اين است كه ايران حق دارد از نيروي برق هسته‌اي بهره‌مند شود اما ما با اين واقعيت كه آنها قابليت بالقوه نظامي دارند، مخالف هستيم». برخي از اروپايي‌ها شدت گرفتن لفاظي‌هاي آمريكا عليه ايران را نشان دهنده امكان حمله پيشگيرانه واشنگتن به توان هسته‌اي اين كشور قلمداد مي‌كنند حال آن كه شرودر اعلام كرد مذاكرات گسترده‌اي را با كاندوليزا رايس درباره ايران داشته است. شرودر افزود:‌ «كشورهاي اروپايي آماده‌اند هر آنچه براي دستيابي به يك راه حل سياسي و ديپلماتيك لازم است، انجام دهند». وي گفت:‌ «من اميدوارم اين گام‌ها تأثير درستي داشته باشد»

١٦.٢.٠٥

Journalisten hinter Gittern

Mit 14 verhafteten Journalisten ist der Iran das größte Gefängnis für Journalisten im Mittleren Osten. Die konservativen Kräfte geben sich allerdings nicht damit zufrieden, Journalisten hinter Gitter zu bringen. Seit 2004 blockieren sie systematisch Internetseiten von reformorientierten Zeitungen, deren Print-Ausgaben zuvor von der Regierung geschlossen worden waren. Die Situation der freien Presse hat sich auch in Algerien verschlechtert. Dort schikanierte die Regierung im Vorfeld der Präsidentschaftswahlen vom April 2004 die privaten Medien schwer und orderte Dutzende von Journalisten vor Gericht. Seit seiner Wiederwahl hat Präsident Abdelaziz Bouteflika versucht, die privaten Medien unter seine Kontrolle zu bringen. Vier Journalisten und Medienbesitzer wurden zu hohen Gefängnisstrafen verurteilt (drei davon für Pressedelikte) und befinden sich immer noch im Gefängnis. Korrespondenten aus den Provinzen werden oft von lokalen Beamten bedroht. In Marokko reagiert die Obrigkeit sehr sensibel auf Medienberichte über den Königshof oder die Westsahara. Mehrere Journalisten wurden ohne ersichtlichen Grund strafrechtlich verfolgt und einige erhielten lange Gefängnisstrafen. Außerdem sind mehrere ausländische Journalisten des Landes verwiesen worden.

ما ايران را از داشتن دمکراسی محروم کرديم


ايران موردی کاملا متفاوت دارد. داستان اندوهبار اين کشور در واقع از دهه ۱۹۵۰ آغاز شد که آمريکا، دولت دکتر مصدق را که براساس دمکراسی پارلمانی توسط مردم ايران برگزيده شده بود سرنگون کرد و شاه (محمدرضا پهلوی) را به ايران باز گرداند. شاه نيز توسط آيت الله خمينی سرنگون گرديد و در نتيجه ما به آغوش صدام حسين افتاديم. اکثر اعمال فجيع صدام حسين در دهه ۱۹۸۰ با آگاهی و حمايت کامل آمريکا صورت گرفت. ما ايران را از دمکراسی پارلمانی در دهه ۱۹۵۰ محروم ساختيم."

بيل کلينتون، رئيس جمهور سابق آمريکا، اخيرا در حاشيه اجلاس مجمع جهانی اقتصاد که در ناحيه ای برفگير در کشور سوئيس به نام 'داووس' برگزار می شود، با چارلی رز، خبرنگار يک مجله آمريکايی به مصاحبه نشست و از ديدگاه های خود درباره مسايل مختلف بين المللی و از جمله ايران سخن گفت.
ايران و آمريکا اگرچه از زمان روی کار آمدن جورج بوش رفته رفته چنان رو در روی يکديگر قرار گرفتند که برخی ناظران بين المللی با نگرانی از احتمال وقوع درگيری نظامی بين دو کشور خبر می دهند، اما در دوران بيل کلينتون آنقدر به هم نزديک شده بودند که ديگر سردادن شعار 'مرگ بر آمريکا' در مراسم مختلف در ايران می رفت که به فراموشی سپرده شود. آن روزها هفته ای نبود که مقام های دو طرف مستقيم يا غير مستقيم از طريق واسطه هايی مثل شبکه "سی ان ان" پيامهايی پر از مهر به يکديگر نفرستند و عظمت های "مردمی" يکديگر را نستايند.

ما پس از ايران به آغوش صدام افتاديم

اگرچه آن روزها گذشته و بار ديگر شعار معروف 'مرگ بر آمريکا' ايران را فراگرفته و در آمريکا نيز سخنرانان دولتی، ايران را 'حامی تروريسم' معرفی می کنند و بحران روبه اوج گيری است، اما از قرار معلوم آقای کلينتون همچنان به ادبيات سياسی که دولت او در مورد ايران به کار گرفت پايبند است.
بيل کلينتون در اين مصاحبه پس از ارائه توصيفی درباره اوضاع جهانی، وقتی به ايران رسيد گفت: "ايران موردی کاملا متفاوت دارد. داستان اندوهبار اين کشور در واقع از دهه ۱۹۵۰ آغاز شد که آمريکا، دولت دکتر مصدق را که براساس دمکراسی پارلمانی توسط مردم ايران برگزيده شده بود سرنگون کرد و شاه (محمدرضا پهلوی) را به ايران باز گرداند. شاه نيز توسط آيت الله خمينی سرنگون گرديد و در نتيجه ما به آغوش صدام حسين افتاديم. اکثر اعمال فجيع صدام حسين در دهه ۱۹۸۰ با آگاهی و حمايت کامل آمريکا صورت گرفت. ما ايران را از دمکراسی پارلمانی در دهه ۱۹۵۰ محروم ساختيم."
وی افزود: "حداقل اين اعتقاد من است. من ميدانم که گفتن اين موضوع از جانب يک آمريکائی پسنديده نيست اما من هنگاميکه محمد خاتمی به رياست جمهوری برگزيده شد در اين مورد عذرخواهی کردم و علنا اذعان داشتم که آمريکا باعث سقوط دکتر مصدق شد اين واقعيت است و از بابت آن پوزش طلبيدم."

با ترجيح راه حل نظامی بر ديپلماسی موافق نيستم

رئيس جمهور پيشين آمريکا به طور ضمنی اشاره می کند که تلاشهای دولت وی برای عادی سازی روابط با ايران ناکام گذاشته شده و می افزايد: "من اميدوارم که ما بتوانيم با ايران به نوعی دوباره رابطه برقرار سازيم. به تصور من ابتکار عمل اروپائی ها برای پايان دادن به بحران برنامه هسته ای ايران در اصل کار درستی است."
البته آقای کلينتون به طور کلی منکر کارايی احتمالی شيوه ای که جورج بوش در پيش گرفته نيز نشده و می گويد: "من فکر ميکنم که پرزيدنت بوش با حفظ گزينه اقدام نظامی در مقابل ايران -بدون آنکه بر آن اصرار ورزد- روش درستی اتخاذ کرده است من با آنچه ترجيح راه حل نظامی بر راه حل ديپلماتيک به نظر ميرسد موافق نيستم."
آقای کلينتون سپس روند چند انتخابات اخير ايران را بررسی می کند که البته ظاهرا بررسی چندان دقيق نيست. وی می گويد: "ايران تنها کشوری در جهان است که از زمان انتخابات رياست جمهوری که در آن محمد خاتمی به پيروزی رسيد تاکنون شاهد برگزاری شش انتخابات ديگر بوده است: دو انتخابات رياست جمهوری، دو انتخابات پارلمانی و دو انتخابات شوراهای شهر. در هريک از اين انتخابات کسانی که سياستهايشان برای من آشناتر است موفق به ربودن دوسوم يا ۷۰ در صد از آراء مردم شده اند."

حمله احتمالی آمريکا يا اسرائيل به ايران

چارلز رز از آقای کلينتون می پرسد آيا اينها (منتخبين) همان کسانی هستند که قدرت را بدست دارند؛ که بيل کلينتون توضيح می دهد "مشکل در اينجاست. طبق قانون اساسی، دستگاه رهبری که در راس آن آيت الله خامنه ای قرار دارد قدرت تخصيص بودجه به فعاليت های اطلاعاتی و تروريسم را دارد."
به گفته او، "دستگاه رهبری ميتواند مانع از تصويب قوانين شود و نامزدهای انتخاباتی را خذف کند. به عبارت ديگر، آنهائی که تنها آراء سی در صد مردم را دارند، می توانند مانع از کار کسانی شوند که با آراء ۷۰ در صد از مردم انتخاب شده اند و رئيس جمهور درميان اين دو قرار گرفته که باعث شده مردم روز به روز بيشتر از وی دلسرد و سرخورده شوند. اما مهمترين سوالی که در حال حاضر مطرح است، اينست که در صورت حمله نظامی، کسانی که دو سوم آراء را بدست آورده اند چه واکنشی نشان خواهند داد."
بيل کلينتون در پاسخ به اين سوال خبرنگار که پرسيده حدس شما چيست؟ می گويد: "بستگی به اقدام نظامی دارد همه از حمله اسرائيل به تاسيسا ت هسته ای عراق درسال ۱۹۸۱ صحبت به ميان مياورند که به نظر من در واقع اقدام بدی نبود زيرا صدام حسين را از توسعه سلاحهای هسته ای برای ساليان دراز باز داشت. اما اين موضوع برای من روشن نيست که با ايران چه بايد کرد. ما با کشوری مثل عراق روبرو نيستيم. ما به عراق حمله کرديم چون ميدانستيم که قادر به صدمه زدن به همسايگان خود و آمريکا نيست، ايران سه برابر بزرگتر از عراق است. از اينرو من فکر ميکنم که ميتوان يک راه حل سياسی پيدا کرد."
چارلز رز سپس از آقای کلينتون می پرسد اگر اسرائيل خواست دست به چنين اقدامی بزند واکنش آمريکا چه خواهد بود؟
بيل کلينتون به سادگی می گويد: "نبايد گذاشت دست به چنين کاری بزند."

ايران هسته ای

آقای کلينتون می افزايد: "بايد اول حداکثر تلاشهای ديپلماتيک را به عمل آورد. نگرانی واقعی ما از بابت ايران همان نگرانی است که در آغاز از بابت برنامه هسته ای پاکستان داشتيم. يعنی اينکه اگر آن گروهی که نماينده يک سوم از مردم ايرانند و رهبری را به عهده دارند تصميم به خارج کردن مواد هسته ای از ايران بگيرند و آن را در اختيارتروريستها قرار دهند چه خواهد شد؟"
چارلز رز در ادامه تصريح می کند: اما سوالی که در حال حاضر برای آمريکا و کشورهای ديگر مطرح می باشد اينست که اگر آنگونه که ايرانيان می گويند، به ساخت سلاح هسته ای نزديک شده اند و مذاکرات با اين کشور به نتيجه نرسد، چه خواهد شد؟ منظورم اينست که رئيس جمهور آمريکا چه خواهد کرد؟
بيل کلينتون برای گريز از پاسخ دادن اين سوال دشوار، جواب ساده ای ارائه می دهد و آن اينکه: "من چهار سال است اطلاعاتی ندارم."
خبرنگار البته او را رها نمی کند و می پرسد منظور چه نوع اطلاعاتی است؟ که آقای کلينتون در توضيح می گويد: "من نميدانم که آيا هدف را (احتمالا تاسيسات اتمی) می توان با يک يا دو بمب در ايران از بين برد، بدون آنکه به مردم غير نظامی تلفات جانی وارد آيد يا اصلا می توان چنين اقدامی را درنظر گرفت. من نميدانم و نمی گويم چنين راهی در پيش پای ما قرار گرفته است."

تمام درها به روی دموکراسی در ايران بسته نيست

آقای کلينتون اين گفته چارلز رز را که اکثرا معتقدند چنين اقدامی (حمله نظامی) در مورد ايران بسيار مشکلتر خواهد بود، تاييد می کند و می گويد: "آنها حريف سرسخت تری هستند. از آن گذشته، معلوم نيست که بريتانيا، آلمان، فرانسه و ديگر دوستان ما نتوانند از تلاشهای خود نتيجه بگيرند. بايد راهی برای انجام معامله با ايران وجود داشته باشد. ميدانيد که رهبران ايران تمام درها را به روی دمکراسی نبسته اند. به نظر من بايد تا جای ممکن از ديپلماسی استفاده کرد."
خبرنگار می پرسد: آيا ديپلماسی به معنای دادن امتيازاتی به ايران است؟ منظور چيست؟ آيا به ايران گفته می شود که تحريم اقتصادی يا هرگونه تحريم ديگر عليه اين اين کشور به ا جراء گذاشته نخواهد شد و امکانات تجارت جهانی در اختيار ش قرار خواهد گرفت؟
بيل کلينتون در پاسخ می گويد: "بله همه اينها و جزئيات بيشترديگر. بريتانيا فرانسه و آلمان برنامه های تجاری قابل توجهی را در اين مورد در نظر گرفته بودند که ايران از انجام آن خودداری کرد و همه چيز دوباره به همان وضع سابق برگشت. تصميم ايران به داشتن سلاح هسته ای به تعبير اين کشور از عظمت ملی باز می گردد اما هرگز نبايد تصور استفاده از آن را بخود راه دهد زيرا در آتش آن خواهد سوخت. به اين دليل بود که در دوران جنگ سرد، اين سلاحها بکار گرفته نشد."
البته اين سخنان آقای کلينتون به معنی پذيرش مسلح شدن ايران به سلاح های هسته ای از ديد وی نيست زيرا بلافاصله تاکيد می کند که "ما به هيچوجه حاضر به قبول برخورداری ايران از چنين سلاحهايی نخواهيم بود حتی اگر هرگز قصد استفاده از آن رانداشته باشد. اول به اين دليل که اوضاع خاورميانه را تحت تاثير قرار خواهد داد و ديگر اينکه هرچه بر تعداد کشورهای دارای سلاحهای هسته ای افزوده شود، دسترسی به مواد هسته ای در جهان بيشتر خواهد شد. يکی از مسائلی که بعد از حملات يازدهم سپتامبر به آن توجه نشد، لزوم محدود ساختن مواد شيمييايی، ميکروبی و هسته ای بود که باعث شد ما اکنون با موقعيت کنونی روبرو شويم! و من راه حل ساده ای برای آن ندارم."

--------------------------------------------------
به نقل از سايت بی بی سی

تهديدات اخير عليه ايران نتيجه شيوه برگزاري انتخابات مجلس هفتم است

مهدي حبيبي، دبير انجمن اسلامي دانشگاه امير كبير
در هيچ جاي دنيا، دموكراسي به مفهوم برگزاري انتخابات نيست بلكه انتخابات ابزاري براي پاسخ دادن به مطالبات مردم و تقويت دموكراسي است
اگر تمام گرايش‌‏ها و احزاب نتوانند در انتخابات شركت كنند و حتي احزاب و گروه‌‏هايي كه در انتخابات شركت مي‌‏كنند هيچ برنامه‌‏اي نداشته باشند، شركت در اين انتخابات بيهوده است.
هميشه شركت در انتخابات به منافع ملي كمك نمي‌‏كند بلكه گاهي منافع ملي را به سمتي مي‌‏برد كه قابل دفاع نيست

خبرگزاري كار ايران
دبير انجمن اسلامي دانشگاه امير كبير گفت: دموكراسي بهترين شيوه حكومت در هر نظامي است، به شرط آنكه دموكراسي صوري نباشد.
به گزارش خبرنگار "ايلنا"، مهدي حبيبي، در دفتر حزب آزادي با بيان اينكه برگزاري انتخابات به معني ايجاد سيستم دموكراتيك در جامعه نيست، گفت: برگزاري انتخابات و حضور و شركت مردم در انتخابات نمي‌‏تواند تقويت كننده ساز و كارهاي دموكراسي در يك جامعه باشد.
حبيبي احزاب را يكي از اركان ايجاد دموكراسي در كشور دانست و اظهار داشت: با توجه به شرايط موجود در جامعه ما، تحزب به معني واقعي شكل نگرفته است و احزاب در كشور ما هيچ برنامه اقتصادي و سياسي اجرايي براي آينده ندارند.
وي تصريح كرد: احزاب در كشورما به جاي اينكه برنامه‌‏محور باشند، شخص‌‏محور هستند.
حبيبي با بيان اين كه احزاب در كشور به سه صورت تشكيل شده‌‏اند، گفت: بخشي از احزاب بعد از انقلاب توسط روحانيون و با توجه به نقشي كه آنها در اوايل انقلاب داشتند، تشكيل شد، گروهي ازاحزاب متأثر از شرايط جامعه و حول محور يك سري از اشخاص شكل گرفته است و برخي از احزاب نيز متأثر از شرايط قبل از انقلاب به وجود آمده‌‏اند و هنوز نتوانسته‌‏اند جايگاه اجتماعي، سياسي و فرهنگي در جامعه ما به عنوان يك حزب بدست آورند.
وي با بيان اينكه انتخابات رابطه ذاتي و عيني با دموكراسي ندارد، گفت: در هيچ جاي دنيا، دموكراسي به مفهوم برگزاري انتخابات نيست بلكه انتخابات ابزاري براي پاسخ دادن به مطالبات مردم و تقويت دموكراسي است.
دبير انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه امير كبير با تأكيد بر اينكه دموكراسي بايد از يك بحث كمي تبديل به يك بحث كيفي شود، تصريح كرد: شركت اندك مردم در انتخابات به معني تضعيف ساز و كارهاي دموكراسي و شركت حداكثري مردم در انتخابات نيز به معني تقويت بنيان‌‏هاي دموكراسي نيست.
وي افزود: هيچ‌‏كس از انتخابات عراق در زمان صدام كه مشاركت صد درصدي مردم به همراه داشت به عنوان دموكراسي در آن كشور ياد نمي‌‏كند يا در كشوري مثل ايالت متحده كه ممكن است شركت در انتخابات بسيار كم باشد، به معني تضعيف ساز و كارهاي دموكراسي در آن كشور نيست.
حبيبي با بيان اينكه اگر مردم شركت حداكثري در انتخابات داشته باشند، انتخابات باعث تقويت بنيان‌‏هاي دموكراسي خواهد شد، تصريح كرد: در بسياري از كشورها مانند ايالات متحده آمريكا كه ساز وكارهاي دموكراسي در آن تثبيت شده است، عدم حضور مردم يا كاهش مشاركت مردم در انتخابات، به معني ضعيف بودن ساز و كارهاي دموكراسي نيست و از طرف ديگر حضور ميليوني مردم از طريق ايجاد ترس يا اعلام الزام وجود مهر انتخابات در شناسنامه، به معني تقويت و قدرت پايه‌‏هاي دموكراسي در كشور نيست.
عضو شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت لوازم برگزاري انتخابات را آزاد بودن انتخابات و مثمرثمر بودن آن دانست و گفت: اگر تمام گرايش‌‏ها و احزاب نتوانند در انتخابات شركت كنند و حتي احزاب و گروه‌‏هايي كه در انتخابات شركت مي‌‏كنند هيچ برنامه‌‏اي نداشته باشند، شركت در اين انتخابات بيهوده است.
وي علت تهديدات اخير عليه ايران را شيوه برگزاري انتخابات مجلس هفتم و ردصلاحيت‌‏هاي گسترده قبل از اين انتخابات دانست و تصريح كرد: هميشه شركت در انتخابات به منافع ملي كمك نمي‌‏كند بلكه گاهي منافع ملي را به سمتي مي‌‏برد كه قابل دفاع نيست.
حبيبي تأكيد مقام معظم رهبري بر حضور حداكثري در انتخابات را امري دموكراتيك خواند و با انتقاد از عملكرد شوراي نگهبان گفت: آيا شوراي نگهبان عملكردش براي تقويت يا تضعيف اين گفته است، من معتقدم عملكرد افرادي كه درشوراي نگهبان هستند، حضور حداكثري مردم در انتخابات را ضعيف مي‌‏كند.

١٠.٢.٠٥

Der Iran: Politische Gefangene hielten mit heftigen Verbrechern

der Übersetzer:Behdad K.
Hunger-Schlaggeräte Protestieren Bedingungen
Menschliche Recht-Uhr
New York - die Beschränkung der politischen Gefangener im Iran zusammen mit heftigen Verbrechern gefährdet ihre Leben, die menschliche Recht-Uhr, die heute gesagt wird. Menschliche Recht-Uhr verlangte die sofortige Freigabe aller Gefangenen, die für den ruhigen Ausdruck der politischen Meinungen gehalten wurden.
Sechs Gefangene Rajaii Shahr im Gefängnis nahe Karaj, ein Vorort von Tehran, stießen einen Hungerstreik an Januar 25 aus, um ihre Beschränkung mit den gefährlichen und kriegführenden Verbrechern zu protestieren, die sie angegriffen und eingeschüchtert haben.
Die sechs Gefangenen sind Bina Darab-Zand, Arzhang Davoodi, Hojat Zamani, Mehrdad Lohrasbi, Farzad Hamidi und Jaafar Iqdami. Vor ihrem Hungerstreik wurde Farzad Hamidi innerhalb des Gefängnisses von einem weithin bekannten Drogehändler angegriffen, der sein Leben bedrohte.
Bina Darab-Zand und Farzad Hamidi wurden letzter Juni vor den Nationen festgehalten, die in Tehran während eines Protestes gegen Verletzungen der menschlichen Rechte im Iran errichten. Darab-Zand wurde zu drei und zur Gefangenschaft der halben Jahre für seine Teilnahme am Protest verurteilt. Mehrdad Lohrasbi wurde während der Kursteilnehmerproteste an der Tehran Universität 1999 und eine Bezeichnung des Gefängnisses 15-year festgehalten dient.
"iranische Behörden behaupten regelmäßig sie halten keine Gefangenen aus politischen Gründen.
Dieses hat absolut keine Glaubwürdigkeit, "sagte Joe Storch, Washington Direktor der Mittlere Ostenabteilung der menschliche Recht-Uhr. "diese Gefangenen werden gehalten aus keinem Grund anders als ihren Ausdruck der ruhigen politischen Ansichten."
Menschliche Recht-Uhr ist zur Sicherheit und zur Gesundheit der Gefangener sehr besorgt, die auf Hungerstreik sind. Nach der ersten Woche des Hungerstreiks, verschlechterte die Gesundheit von einem der Gefangenen, Mehrdad Lohrasbi, so beträchtlich, daß andere Gefangene ihn baten, seine Teilnahme am Hungerstreik zu beenden.
"wir halten die iranische Regierung verantwortlich für die Leben und Wohl dieser Gefangenen," der gesagte Storch. "das Begrenzen sie mit heftigen Verbrechern konnte ihre Leben zweifellos gefährden."
Menschliche Recht-Uhr der besagte Iran hat vor kurzem seine rauhe Behandlung der politischen Aktivisten verstärkt. Die Justizgewalt übergibt hinunter die langatmigen Gefängnissätze, die unfairen Versuchen der Kritiker folgen.
In einem neuen Fall wurde Heshmatallah Tabarzadi, ein Kursteilnehmerführer, durch Tehrans revolutionäres Gericht an Dezember 26 bis sechzehn Jahre im Gefängnis für "Propaganda gegen das Regime" und das Fungieren gegen Staatssicherheit verurteilt.
Menschliche Recht-Uhr sagte, daß sein Versuch hinter geschlossenen Türen und in Ermangelung seines Rechtsanwalts gehalten wurde. Das abschließende Anordnen des Richters zitiert "Interviews mit fremdem Radio," ", Briefe schreibend dem Führer," und ", Aussagen gegen das Regime" als die Grundlage für den rauhen Satz verbreiten.
"keine dieser Tätigkeiten sind Verbrechen in jeder möglicher anerkannten Richtung," sagte Storch. "Iranier sollten in der LageSEIN, ihren Verstand zu sprechen, ohne ihre Leben an der Gefahr zu setzen."
Menschliche Recht-Uhr drängte auf die iranische Regierung, um seine Belästigung und Verfolgung der ruhigen Aktivisten, der Verfasser und der Journalisten zu beenden.
"die iranische Regierung berücksichtigt gut die intensive allgemeine Nachforschung seiner Aufzeichnung der menschlichen Rechte. Eine minimale Anforderung für das Verbessern der menschlichen guten Bedingungen im Iran ist die unbedingte Freigabe aller Gefangenen, die nur für ihren politischen Glauben gehalten werden, "sagte Storch.

٢.٢.٠٥

Helsinki Kommission zum Fokus auf dem Iran

der Übersetzer:Behdad K.

New York Sun
Durch Eli Lake

WASHINGTON - der neue Vorsitzende der Helsinki Kommission sagt, daß er plant, die Anstalt des kalten Krieges zu verwenden, um iranische Ausgaben der menschlichen Rechte mit Europa hervorzuheben.
Der Plan durch Senator Brownback, ein Republikaner von Kansas, ist in Uebereinstimmung mit der Verpflichtung des Präsidenten, zum der Freiheit weltweit, ein Thema zu verbreiten, das wahrscheinlich ist, in seinem Zustand der Anschlußrede morgen reiteriert zu werden.
In einem Interview letzte Woche, sagte Senator Brownback, daß er plante, die Lage der iranischen Dissidenten in den Hörfähigkeiten vor der Helsinki Kommission, der amerikanische Körper zu publizieren verursacht 1976, um sich den Sowjet-Anschluß und das Osteuropa in ihrer Behandlung der politischen Gefangener und der menschlichen Rechte zu engagieren. Amerikanische Abgesandte würden häufig die Namen der politischen Gefangener laut bei Kommission-in Verbindung stehenden Sitzungen, zuerst lesen, um ihre sowjetischen Gegenstücke in Verlegenheit zu bringen. Später prüfte diese Technik wirkungsvolles, als in der Dämmerung des kalten Krieges viele politische Gefangene befreit wurden.
"wir werden Ausgaben der menschlichen Rechte oben holen und was im Iran konkurrenzfähig stattfindet," er sagte. Herr Brownback war einer der wenigen Fürsprecher für iranische Demokraten auf dem Senat-fremden Relationen Ausschuß, eine Verkleidung er nach links dieses Jahr. In der Vergangenheit hat er Gesetzgebung gefördert, die die amerikanische Finanzierung an der Hilfe Opposition aus den Grund im Iran festlegt. Er sagte, daß er in Haben einer Amerikanisch-geförderten Konferenz nach der iranischen Opposition schaut, die vor kurzem um einen Antrag gesammelt hat, um die Mullas zu drücken, um ein konstitutionelles Referendum zuzulassen.
"wir vermeiden nicht andere Ausgaben. Rußland drückt von der Demokratie weg. Belarus ist noch ein Problem. Aber der Iran ist ein spezieller Fall. Ich bin das OSCE bin ein gutes Forum hoffnungsvoll, zum der iranischen Mißbräuche der menschlichen Rechte aufzuwerfen, "er sagte.
Die Helsinki Kommission besteht, um die amerikanische Politik, welche die Organisation für Sicherheit und Mitarbeit in Europa mit einbeziehen, oder OSCE zu koordinieren. Da der Fall des Sowjet-Anschlußes, die Kommission Hörfähigkeiten auf Ausgaben wie Antisemitismus in Europa und in auftauchenden Demokratien gehalten hat. Das OSCE ist auch einer der Primärkörper, die Wahlen in auftauchenden Demokratien überwachen.
Aber wegen seiner Charter, die auf Europa konzentriert, haben die Kommission und die OSCE nicht die Frage der iranischen Demokratie in der Vergangenheit berührt. Die Helsinki Einheit war im kalten Krieg gegen die Sowjets, weil die Sowjets in 1975 einen Vertrag schlossen, menschliche Rechte in ihren gulags zu überwachen, sagte ein ehemaliges des Vorsitzenden der amerikanischen Delegation zu den Helsinki Gesprächen zwischen 1980 und 1985, maximales Kampelman wirkungsvoll.
"ich denke nicht, daß es eine schlechte Idee ist. Sie müssen diese Ausgaben anheben, wenn Sie können, "Herr Kampelman erklärten die Sonne. "aber Sie können nicht Unterstützung von der Organisation erhalten. [ Herr Brownback ] kann sagen, daß ' wir in andere Bereiche verbreiten und das Übel vom Iran ausgleichen, ' und fortfahren müssen, zu sprechen, über wie der schreckliche Iran ist. Niemand können sie von der Unterhaltung stoppen. Aber die anderen Länder fungieren nicht gegen den Iran."
Herr Brownback sagte, daß er beachtete, daß es etwas Zögern unter Mitgliedern des OSCE gibt, zum in iranische Ausgaben zu waten. "es gibt einige Leute, die dieses oben holen," er sagte. "aber warum würde jemand von diesem ängstlich sein? Europa hat interessiert für das Steigern des Drucks auf dem Iran." Herr Brownback sagte, ein Grund, den er dachte, daß das OSCE das rechte Forum für das Anheben der der Iran Ausgabe war wegen der zahlreichen iranischen Dissidenten war, die in Europa bereits wohnen.
"wir hoffen, daß diese eine Weise für das Erhalten von von Europa sein könnte, um dem Iran Ausgaben der menschlichen Rechte auf einem hohen Niveau oben zu holen," sagte er.
Während der europäische Anschluß eine Diskussion der menschlichen Rechte mit den Iraniern ausgestoßen hat, hat fast die ganze diplomatische Tätigkeit zwischen den europäischen hauptsächlichenergien und der islamischen Republik in den letzten zwei Jahren auf sein Kernprogramm konzentriert.
"das OSCE hat gute Glaubwürdigkeit in Europa, in dem es als glaubwürdige Anstalt gesehen wird," Herr gesagtes Brownback. "wenn wir diese Einheit auf dem Leitung Förderer von Terrorismus heute benutzen können, ist der wichtig. Europa hat für den Iran interessiert, "er sagte.
Zusätzlich zum Nehmen auf dem Iran am OSCE, sagte Herr Brownback, daß er interessiert war, an, einen Schlitz in der Iran-Libyen Sanktion-Tat zu schließen, die amerikanischen Tochtergesellschaften erlaubt, die im Ausland zum Handel mit dem Iran gehabt werden. Halliburton, das unter einer Bundesuntersuchung für solche Praxis ist, verkündete letzte Woche, die sie beabsichtigten, hinunter ihre iranischen Geschäfte zu wickeln.
"der Schlitz für Tochtergesellschaften muß engagiert werden," Herr gesagtes worden Brownback. "die Absicht war für die VEREINIGTE STAATEN Firmen, zum des Geschäfts mit dem Iran und Libyen nicht zu tun. Jetzt hat Libyen ihre Natur und Ansicht geändert. Aber, wenn Leute Schlitze finden, um ein dieses zu verlassen, dann wir müssen Sie sie verstopfen."