١٧.٥.٠٤

مراسم بزرگداشت سالروز تولد دکتر مصدق برگزار شد

مراسم بزرگداشت سالروز تولد دکتر «محمد مصدق» صبح روز سه​شنبه در منزل و آرامگاه آن مرحوم در احمدآباد برگزار شد
به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، «لطف​الله ميثمی» در اين مراسم به بيان خاطره​ای از دکتر فاطمی و دکتر مصدق پرداخت و گفت: فاطمی متوجه شد که شاه درصدد حذف مصدق است و پس از آن حذف فاطمی کار عمده​ای برای شاه نبود و فاطمی به دليل عرفان پس از درک اين مساله آن را به مصدق گزارش داد تا به نيات درونی شاه پی برد.
ميثمی، مصدق را يک کارشناس خبره معرفی کرد و افزود: وی مسائل را کارشناسی عميق می​کرد به عنوان مثال ​۵۱ سال از کودتای ​۲۸ مرداد و ​۵۳ سال از قانون ملی شدن نفت می​گذرد، امروز با مراجعه به اسناد و مدارک انگليس و آمريکا می​توان فهميد که مصدق تمام آنها را پيش​بينی کرده بود
وی با بيان اين که مصدق نه​تنها يک رجل سياسی بلکه يک استراتژيست بود، به بيان خاطراتی از ملی شدن صنعت نفت پرداخت و خاطرنشان کرد: اين قانون در مجلس ​۱۶ مطرح شد، در ​۲۶ اسفندماه تصويب و در ​۲۹ همان ماه به تصويب شاه رسيد که اين قانون از سوی مراجع چهارگانه فيض، کوه​کمره​ای، خوانساری و صدر به صورت فتوا درآمد، آقای بروجردی هم اين قانون را تاييد کرد اما فتوا نداد، حوزه​های علميه، قشر دانشگاهی، دانشجويی و حتی بازاری​ها اين قانون را تاييد کردند و برای آن مايه گذاشتند
وی تصويب ملی شدن صنعت نفت را عظيم​تر از قانون اساسی مشروطيت دانست و دليل آن را شرکت نسل جوان و بسيج عمومی مردم برای اين قانون اعلام کرد
ميثمی با اشاره به آنچه کينه​ی مصدق از انگليس می​ناميد، گفت: مصدق خشم و کينه​ای نسبت به انگليس داشت و مصائب اين ملت راناشی از استعمار انگليس می​دانست بنابراين استراتژی مبارزه​ی مرحله​بندی و زمان​بندی شده را پيش گرفت و گفت که دولت ايران با شرکت نفتی مواجه است نه با انگليس و غرب
وی افزود: مصدق معتقد به دشمن​تراشی نبود، بنابراين اعلام کرد دعوای ايران تنها با يک شرکت نفتی است
ميثمی استراتژی مصدق را شعار محدود، مقاومت نامحدود ذکر کرد و ادامه داد: برخی معتقدند مصدق افکار واهی و افراطی داشت و شعارش يا همه يا هيچ بوده است اما اين طور نبود و مصدق روی زمين تصميم​گيری می​کرد
وی در ادامه به روند ملی شدن صنعت نفت و آغاز به کار پالايشگاه​ها توسط مردم اشاره کرد
ميثمی همچنين به ذکر خاطره​ای از پشتيبانی مردم از مصدق پرداخت: از ​۲۶ الی ​۲۹ اسفندماه تحولات زيادی در ايران صورت گرفت به طوری که اين ​۳ روز ​۳ هزار روز بود، به عنوان مثال معاون وزير امور خارجه​ی آمريکا در ​۲۷ اسفندماه با ورود به ايران از شاه می​خواهد قانون ملی شدن صنعت نفت را برگرداند که شاه به او می​گويد، ناسيوناليسم در ايران به قدری قوی است که می​ترسم و اين کار ممکن نيست
پس از سخنرانی «ميثمی»، قطعه​ی شعری که از سوی «پروانه​ی فروهر» درباره​ی مصدق سروده شده بود، از سوی خواهر وی قرائت شد
به گزارش ايسنا، «حسين شاه​حسينی» از شاگردان مصدق نيز در اين مراسم به ايراد سخنرانی پرداخت و گفت: مرحوم مصدق در ​۲۹ ارديبهشت ماه ​۱۲۶۱ شمسی از پدری صادق به نام ميرزا هدايت و مادری خير که بيمارستان نجميه نمونه​ای از آن است متولد شد
وی مصدق را پايبند به اصول اخلاقی و ملی دانست و گفت: کسانی که می​خواهند حکومت کنند بايد اين ويژگی را علاوه بر انديشه و تقوا و پرهيزگاری داشته باشند
شاه​حسينی مردمی بودن را از ديگر شاخص​های مصدق اعلام کرد و گفت: در عين​حالی که خود از طبقه​ی اشراف بود اما هيچ​گاه از آنها پشتيبانی نمی​کرد بلکه تنها پشتيبان حق بود و با مردم خاک​نشين سر و کار داشت. زندگی مصدق، دوران حيات و پس از آن وقف مردم بود و تلاش​ها برای ادامه​ی راه او ادامه دارد
وی معتقد است: ملی شدن صنعت نفت تنها يکی از افتخارات مصدق است که تنها برای حفظ مسائل اقتصادی مملکت نبود بلکه وی می​خواست با استبداد مبارزه کند و همواره در راه استقلال و آزادی مردم کوشش می​کرد و معتقد بود اگر نفت داريم، کسانی که با نام آن می​آيند به کشور و تماميت ارضی، چشم دارند و می​خواهند منافع ملی ما را بگيرند
وی آگاهی دادن به مردم را از ديگر تلاش​های مصدق دانست و گفت: مصدق معتقد بود که مردم بايد به حقوق خودآگاهی داشته باشند تا بتوانند از آن دفاع کنند
شاه​حسينی ادامه داد: در شرايطی که مملکت جو خوبی نداشت و مصدق به خائن بودن متهم شده بود، مصدق می​گويد که به امور کشاورزی اين مملکت بدون خون و خونريزی سامان دهيد
وی افزود: استعمار روزی با ايران و مصدق می​جنگد، در زمانی که روسيه خواهان نفت جنوب است و لوايح نفت شمال به مجلس می​رود، مصدق با اتکا به نيروی مردم که اصل زندگی او بود لايحه​ی واگذاری شيلات را به مجلس می​آورد که بزرگترين افتخار پس از ملی شدن صنعت نفت بود
شاه​حسينی در ادامه لايحه​ی بيمه​ی اجتماعی، حق کارگری، لغو امتياز بيگانگان را از دستاوردهای مصدق عنوان کرد و گفت: عملکرد مصدق باعث شد تا شرق و غرب برای سرکوب مصدق با يکديگر پيمان ببندند و تا روزی که درب خانه​ی مصدق را شکستند و هر ​۱۰ روز يک بحران درست کردند
وی در پايان راه مصدق را قالب مردم​گرايی، مردمسالاری، توام با مذهب دانست و خواستار ادامه​ی راه وی شد
/ در حاشيه /
*** در دست تعدادی از حاضران در مراسم گلهای سرخ با نوارهای سفيد ديده می​شد
*** دسته​گل بزرگی به طرح پرچم ايران در مکان برگزاری مراسم به چشم می​خورد
*** در اين مراسم تعدادی از فعالان ملی مذهبی از جمله مهندس سحابی، بسته​نگار شرکت داشتند
*** در پايان مراسم سرود ای ايران پخش شد که حاضران نيز به همراهی با آن پرداختند
*** پس از پايان مراسم تعدادی از حاضران بر سر مزار آن مرحوم حاضر شدند و به ادای احترام و ذکر فاتحه پرداختند

٣.٥.٠٤

Die 37 schärfsten Widersacher der Pressefreiheit

(nach Kontinenten geordnet)

Afrika:

Teodoro Obiang Nguema (Präsident) Äquatorial Guinea
Meles Zenawi (Präsident) Äthiopien
Issaias Afeworki (Präsident) Eritrea
Paul Kagame (Präsident) Ruanda
Robert Mugabe (Präsident) Simbabwe
Mswati III. (König) Swasiland
Gnassingbé Eyadéma (Präsident) Togo
Lateinamerika:
Carlos Castaño (AUC-Miliz Führer) Kolumbien
Manuel Marulanda (FARC-Guerilla Führer) Kolumbien
Nicolás Rodríguez Bautista (ELN-Guerilla Führer) Kolumbien
Fidel Castro (Präsident) Kuba

Asien und Pacific:

Maumoon Abdul Gayoom (Präsident) Malediven
Pervez Musharraf (Präsident) Pakistan
Taufa'ahau Tupou IV (König) Tonga
Bewaffnete Militante Islamisten (Kaschmir, Pakistan, Afghanistan, Philippinen)
Altaf Hossain Chowdhury (Innenminister) Bangladesch
Than Shwe (Präsident) Birma
Hu Jintao (Präsident und Generalsekretär der maoistischen Partei) China
Khamtay Siphandone (Präsident) Laos
Gyanendra Sha Dev (König) Nepal
Comrade Prachanda (militanter Maoisten Führer) Nepal
Kim Jong Il (Generalsekretär der koreanischen Arbeiterpartei und de facto Staatsoberhaupt) Nordkorea
Gho Chok Tong (Premierminister) Singapur
Nong Duc Manh (Generalsekretär der Kommunistischen Partei) Vietnam

Nordafrika und der mittlere Osten:

Ali Khamenei (Oberster religiöser Führer) Iran
Muammar al-Gaddafi (Revolutionsführer und de facto Staatsoberhaupt) Libyen
Abdullah ibn al-Saud (Kronprinz, de facto Staatsoberhaupt) Saudi-Arabien
Baschar al-Assad (Präsident) Syrien
Zine el-Abidine ben Ali (Präsident) Tunesien

Europa und die frühere Sowietunion:

Alexander Lukaschenko (Präsident) Weißrussland
Nursultan Nazarbajew (Präsident) Kasachstan
Wladimir Putin (Präsident) Russland
ETA (terroristische Organisation) Spanien
Hilmi Oskok (Generalstabschef der Armee) Türkei
Sapamurad Atajewitsch Nijasow (Präsident) Turkmenistan
Leonid Kutschma (Präsident) UkraineIslam Karimow (Präsident) Usbekistan