٣١.١٠.٠٣


Shirin Ebadi

٣٠.١٠.٠٣

Iranische Presse über die Vergabe des Friedensnobelpreises an Shirin Ebadi

THE MIDDLE EAST MEDIA RESEARCH INSTITUTE
Dr. Wahied Wahdat-Hagh



Am 10. Oktober 2003 wurde Schirin Ebadi vom Nobelkomitee in Oslo mit dem Friedensnobelpreis ausgezeichnet. Die 56-jährige Juristin wurde 1969 als erst Frau Richterin im Iran. Nach der islamischen Revolution von 1979 verlor die säkulare Muslimin ihr Amt. Seither engagiert sich die Menschenrechtlerin als Anwältin für politisch Verfolgte und deren Angehörige sowie für die Rechte von Frauen und Kindern.

Frau Ebadi war unter anderem maßgeblich am Kampf für die Ratifizierung der UNO-Konvention zur Beseitigung der Diskriminierung von Frauen im Iran beteiligt, der am Widerstand des Wächterrates und verschiedener religiöser Führer scheiterte. (Vgl. dazu MEMRI Special Dispatch vom 7. August 2003, in dem Frau Ebadi während eines Interviews mit ILNA harsche Kritik an den Gegnern der Konvention übt und ein flammendes Plädoyer für die Gleichberechtigung von Männern und Frauen innerhalb des Islam hält.) (1)
Neben ihrem stetigen Ruf nach radikalen Reformen postuliert sie auch eine strikte Trennung von Staat und Religion. Dabei bezieht sie sich auf nicht-staatliche schiitische Kleriker, die einen Säkularismus befürworten. Eine solche Position wird allerdings von der staatlichen Kaste des Klerus im Iran nicht vertreten, so geht beispielsweise auch Präsident Khatami bei seinem Verständnis von "religiöser Demokratie" von einer Einheit zwischen Staat und Religion aus.
Im folgenden dokumentieren wir Reaktionen aus der iranischen Presse während der letzten beiden Tage. Während die Fundamentalisten die Verleihung weitgehend als Einmischung in innere Angelegenheiten verurteilen, stehen auch die Reformer der Entscheidung keineswegs nur positiv gegenüber:

Die IRNA berichtete zunächst nur mit einer kurzen Meldung über die Preisverleihung und betonte, dass die Konkurrenten von Frau Ebadi, der Papst und der Ex-Präsident Wazlav Havel gewesen seien. (2)

Erst am darauf folgenden Tag wurde über die Gratulation von Abdollah Ramezanazdeh, dem Regierungssprecher des Iran, an Frau Ebadi berichtet, in der der Politiker die "hohen Potentiale der iranischen Kultur und Zivilisation" hervorhob. (3)

Die staatliche Studentenagentur ISNA verfasste noch am Freitag mehrere Meldungen über Reaktionen iranischer Politiker und Intellektueller auf die Preisverleihung:

Seyyed Mohammad Ali Abtahi, parlamentarischer Sekretär des Präsidenten für Rechtsfragen, begrüßte die Bemühungen für die Erreichung von "menschlichen Rechten" überall auf der Welt: "Die Tatsache, dass eine Iranerin den Friedenspreis erhalten hat, ist ein starker Punkt für unser Land. Ich fühle, dass die Iraner die Fähigkeit besitzen auf allen Ebenen erfolgreich zu sein. Ich gratuliere Frau Ebadi und freue mich als Iraner. Iranische Frauen sind auf der internationalen und nationalen Bühne und bei verschiedenen Wahlen aktiv. Handlungsweisen, die Freiheiten einschränken, wurden auch stets von Reformkräften kritisiert." (4)

Hojatoleslam Tof Hashemi, Herausgeber der Reformzeitung Entekhab, äußerte gegenüber der ISNA seine Überzeugung, dass es zwar ein Grund für Freude sei, dass eine Iranerin den Preis erhalte, er aber trotzdem einige Bedenken habe: "In unserem Land leben sehr viele qualifizierte Persönlichkeiten, die einen solchen Preis verdient hätten. Es scheint, dass es Kräfte gibt, die eine solche Lage ausnutzen wollen. Wenn die Welt die Wahrheit sagen würde, müssten sie Herrn Khatami einen solchen Preis geben, damit die Welt sich im Zeichen des Dialogs und des Friedens bewegt. Wie wir aber sehen, gibt es [uns gegenüber] sehr feindselige Einstellungen, die nach einer Monopolisierung der Politik streben. Dieser Preis wäre auf keinen Fall ohne den Willen und ohne die Aufsicht der Amerikaner an Ebadi verliehen worden. Wir freuen uns, wenn Frau Ebadi den Namen des Iran mit diesem Preis aufwerten will, wenn dieser Preis aber als ein Druckmittel gegen unser Volk instrumentalisiert wird, wird dies zum Nachdenken anregen." (5)
In einem am Samstag veröffentlichten Kommentar der Zeitung Entekhab selbst heißt es, dass der Preis das "Ergebnis der kulturellen Hegemonie der westlichen Zivilisation" sei. (6)

Es gab allerdings auch rundum positive Reaktionen.
So erklärte neben dem Majlessmitglied, Rajbali Mosrui der Zeitung Mardomsalari seine Freude über die Preisvergabe an Frau Ebadi: "Ich kenne [zwar] nicht die wahren Ursachen der Preisvergabe an Frau Ebadi, aber ich freue mich, dass eine Iranerin diesen Preis bekommen hat und gratuliere ihr."
Ähnlich äußerte sich auch Fariba Dawudimohajer, Mitglied des Zentralkomitees eines Frauen-Journalisten-Verbandes: "Der Sieg von Frau Ebadi erfreut alle iranischen Frauen."
So auch Mariam Behrusi von der Frauenorganisation Seinab: "Wir hoffen, dass die iranischen Frauen auf allen Gebieten der Wissenschaft, der Politik und der Wirtschaft Erfolge erzielen werden. Auf jeden Fall bin ich froh, dass eine iranische Frau diesen internationalen Erfolg erzielen konnte."
Mohammad Kianushrad, Mitglied des nationalen Sicherheitsrates des Majless, betont, dass "die Friedensnobelpreisvergabe an eine iranische Frau sehr wichtig ist und beweist, wie reich die iranische Geschichte ist, die durch die [Einführung des] Islam noch reicher geworden ist. In der iranischen Gesellschaft gibt es viele Menschen, die einen solchen Preis verdient haben. Shirin Ebadi hat die Kultur der Friedfertigkeit, die ein kulturelles Prinzip des Islam ist, unter Beweis gestellt. Die Hypothek der reichen iranischen und islamischen Kultur ist das beste Modell für die Welt, das die Botschaft der Liebe und des Frieden mit sich bringt."

Elahe Kolai, ebenfalls Mitglied des Sicherheitsrates, lobte Frau Ebadi und konstatierte, dass die Nobelpreisvergabe zeige, wie die "Demokratisierung der iranischen Gesellschaft nicht nur einen Einfluss auf die Region und auf die islamische, sondern auf die ganze Welt" habe.
Auch die Majlessabgeordnete, Fateme Haqiqatju, gratulierte Ebadi: "Der Friedensnobelpreis weckt den Stolz der Iraner, insbesondere der freiheitsliebenden Frauen, damit diese einstimmig schreien, dass Frieden, Freiheit und Liebe, in Wahrheit für Iran stehen."

Weniger begeistert kommentierte Hojatoleslam Ali Saidi, Mitglied des Zentralkomitees der Organisation der "Kämpfenden Geistlichkeit", die politische Stossrichtung der Preisvergabe: "Der Preis wird keinen besonderen Einfluss auf die iranische Bevölkerung haben. Denn die Iraner kennen den Zweck solcher Instrumente." Saidi sieht die Vergabe auch von "zionistischen Kreisen" instrumentalisiert: "Sie benutzen Hebel, wie den Friedensnobelpreis, um bestimmte Elemente im Land politisch zu unterstützen."

Assadolah Badamchian, Direktor des politischen Zentrums der islamischen Organisation der Jamiyate Motalefeye Eslami, hält die Interessen der westlichen Welt für ausschlaggebend für die Wahl von Frau Ebadi: "Wenn ein wissenschaftlicher Preis einem Menschen, wegen seiner Dienste an der Menschheit zukomme, ist es lobenswert, wenn aber ein Preis einer Person dazu dienen sollte, den Interessen des Kolonialismus und der verdorbenen Welt zu dienen, ist es ein Zeichen der Schande." Badamchian wies auf die Rolle des Nobelpreisträgers Sadat hin, der in Camp David Palästina verraten habe. Kaum jemand, der den Nobelpreis erhalten habe, habe dies wegen seiner Dienste an der Heimat bekommen, so Badamchian: "Es ist natürlich, dass der Friedensnobelpreis an eine Frau vergeben wird, die sich Reformerin nennt und von Powell, Blair, Bush und von den Führern der ‚Weltarroganz' unterstützt wird. (7)

Zu einem späteren Zeitpunkt dokumentierte ISNA weitere Stellungnahmen, z.B. die von Seyyed Abadi, Mitglied der juristischen Kommission des Majless. Dieser äußerte ebenfalls sein Missfallen über die Preisvergabe: "Der Friedensnobelpreis wird nicht an Personen übergeben, die wegen ihres fairen Friedenswillens einen solchen Preis verdient haben. […] Wenn wir gerecht urteilen würden, müssten wir zugeben, dass der iranische Präsident unter den gegebene Umständen der einzige ist, der den ‚Dialog der Zivilisationen' vor den Vereinten Nationen im Jahre 2002 propagiert hat. Wenn sie den Friedensnobelpreis wirklich gerecht und fair hätten vergeben wollen, damit er der Grundstein der weltweiten Friedenspolitik sein könnte, hätte ihn der iranische Präsident erhalten müssen. Die existierenden Feindseligkeiten innerhalb der internationalen Institutionen haben diese Tatsachen jedoch nicht berücksichtigt."

Auch Mohssen Yahyawi, stellvertretender Vorsitzender der "Gesellschaft der Ingenieure", sieht in der Preisvergabe eher einen Angriff auf den Iran: "Die westlichen Staaten, an ihrer Spitze insbesondere die USA, versuchen gemäß ihrer Feindschaft gegen die Revolution, die namhaften Reformkräfte zu unterstützen, um auf diese Weise gegen die Ordnung der Islamischen Republik zu kämpfen." Shirin Ebadi fordere in ihren Reden die Abschaffung vieler islamischer Gesetze. "Meines Erachtens bedeutet die Verleihung des Friedensnobelpreises ein hämisches Lachen und ist das Zeichen einer feindseligen Haltung gegen die Islamische Republik. Präsident Khatami hat den Dialog der Kulturen formuliert. Dieser Entwurf wurde zunächst von allen westlichen Staaten, sogar von den USA begrüßt. Aber die Preisvergabe an Shirin Ebadi ist nicht auf der Grundlage ihrer Eignung erfolgt. Zumindest verstehen wir unter Eignung etwas anderes." (8)

Am Samstag lassen sich in der ISNA aber auch positive Meinungen über die Vedleihung finden:

Laut Ayatollah Seyyed Mohammad Bojnurdi, Mitglied der Kommission der Menschenrechte des Majless, habe Frau Ebadi den Preis erhalten, da sie "gute Bücher über Kinderrechte" geschrieben habe.
Mohammad Ali Dadkhah, Sprecher des Vereins zur Verteidigung der Menschenrechte, vertrat die Position, dass dieser Preis an die langjährigen Kämpfe der Iraner gegen Ungerechtigkeit und für Frieden erinnere. Die Bemühungen von Frau Ebadi für Frauen- und Kinderrechte, ihre unentgeltliche Verteidigung der Rechte ihres politischen Klientels hätten sie für den Preis qualifiziert.

Amir Mohebian, Leiter der moslemischen Journalisten und Redakteur der Zeitung Resalat, kommentiert nicht nur durch die Auszeichnung selbst, sondern auch die politische Implikation der Reaktionen der iranischen Regierung darauf:
Denn obwohl Frau Ebadi nicht zum Khatami-Flügel gehöre und für feministische und säkulare Strömungen im Iran stehe, freue sich die Khatami-Fraktion ganz gegen ihren sonstigen Reaktionen so, als sei Frau Ebadi eine nicht-offizielle Botschafterin des Iran in Europa. "Ich habe nicht vor pessimistisch zu sein, aber ich vermute, dass die Regierung sehr spontan reagiert hat. In Anbetracht der Auswahl der Preisgewinnerin und dem bekannten radikalen Abstand, den sie von den staatlichen Reformern hat, scheint es so zu sein, als ob eine Polnisierung des Iran geplant ist". Man sei bemüht eine neue Propagandafront gegen den Iran zu organisieren. Die Positionen von Frau Ebadi werde in absehbarer Zeit beweisen, in wiefern der Regierungssprecher genau und korrekt und gemäß den nationalen Interessen gesprochen hat. (9)

Optimistischer hingegen klingt Hamidresa Jalaipur. Als Hochschullehrer im Fach Sozialwissenschaften führte er die Auszeichnung von Frau Ebadi auf ihre unermüdliche und konzentrierte Arbeit auf dem Gebiet der Menschenrechte zurück. Die besondere Leistung der Preisträgerin liege darin, dass sie als Frau diesen schwierigen Weg während der letzten 20 Jahre gegangen sei. (10)

Besonders misstrauisch titelte die Zeitung Jomhuriye Eslami: "Westen vergibt Schirin Ebadi Friedensnobelpreis". Diese Zeitung hebt hervor, dass Ebadi zu den Teilnehmern der Berlin-Konferenz gehört habe und bei der iranischen Justiz eine dicke Akte über sie vorliege. Jomhuriye Eslami wirft Frau Ebadi vor, mit "amerikanischen Gruppierungen" zusammen gearbeitet zu haben. (11)

Die der religiösen Führung nahe stehende Zeitung Kayhan erwähnt in einem kurzen Artikel, dass neben dem Regierungssprecher Ramesansadeh, und dem Sprecher des Außenministeriums Asefi auch der neue Minister für religiöse Führung Masjed Jamei Frau Ebadi gratuliert habe. In diesem Artikel wurde hervorgehoben wurde, dass sie unter dem Schah eine "leitende" Funktion in der Justiz inne hatte und wegen "Propaganda gegen die Islamische Republik Iran" verurteilt worden sei. Ihr war damals vorgeworfen worden Videointerviews gefälscht zu haben. In den Videos wurde dokumentiert, dass Angehörige militanter Gruppen mit staatlicher Unterstützung verschiedene Reformisten bedroht und unter Druck gesetzt haben. (12)


* Dr. Wahied Wahdat-Hagh ist Politikwissenschaftler und arbeitet für MEMRI zum Iran.



(1) MEMRI Special Dispatch - 7. August 2003 "Iran: Debatte über Frauenrechte", http://www.memri.de/uebersetzungen_analysen/laender/iran/iran_frauen_07_08_03.html
(2) IRNA, 10.10.2003.
(3) IRNA, 11.10.2003.
(4) ISNA, 10.10.2003, 17.24.
(5) ISNA, 10.10.2003, 18.04.
(6) Entekhab, 11.10.2003.
(7) ISNA, 10.10.2003, 18.06.
(8) ISNA, 10.10.2003, 18:54.
(9) ISNA, 11.10.2003.
(10) ISNA, 11.10.2003.
(11) Jomhuriye Eslami, 11.10.2003.
(12) Kayhan, 11.10.2003.

٢٩.١٠.٠٣

از دکتر علیرضا نوری زاده

گر سنگ از اين حديث بنالد عجب مدار
سه‌شنبه 21 تا جمعه 24 اكتبر
پيشدرآمد: رفتار پر از توهين وزراي خارجه سه كشور اروپائي و بريتانيا، آلمان و فرانسه در سفرشان به تهران، مرا به سالهاي دور برد. به روزگاري كه حكومت در نظر ما، از اساس و بنيان حكومتي وابسته و خدمتگزار اجنبي (آمريكا) بود. آقاي يوشكا فيشر وزير خارجه آلمان كه در روزهاي درس و مدرسة ما، خود از دانشجويان فعال چپ و از دوستان نزديك دوست و برادر نازنينم مهدي خانبابا تهراني بود (و هنوز هم) آنگونه كه يك ديپلمات آزاده در نامة خود برايم نوشته است، هنگامي كه با حسن روحاني نماينده ولي فقيه و دبير شورايعالي امنيت ملي روبرو شد، ناگهان لحني را كه در گفتگو با كمال خرازي همتاي ايرانيش داشت تغيير داد و بسيار تحكم آميز خطاب به روحاني گفت ما براي شنيدن سخنان شما به اينجا نيامده‌ايم بلكه هدف ما آگاه ساختن شما به عواقبي است كه مي‌تواند، در صورت عدم امضاي پروتكل الحاقي به پيمان منع گسترش سلاحهاي هسته‌اي و غني‌سازي اروانيوم، منتظر شما باشد
پيش‌نويس قطعنامه‌اي آماده شده است تا اگر روز 31 اكتبر جمهوري اسلامي همچنان از پذيرش خواستهاي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي سر باز زند، در شوراي امنيت مطرح شود.به قول يكي از نمايندگان مشاركتي مجلس، «ولف» سفير انگليس در دورة ناصري كه به علت بي‌ادبي‌هايش چنان ناصرالدينشاه را غضبناك كرد كه عذر او را خواست و به دربار انگليس نامه‌اي به شكايت از او نوشت و همين امر باعث شد بريتانيا براي مدتي از اعزام سفير تازه به ايران خودداري كند، به‌صراحت و بي‌پروائي يوشكا فيشر سخن نگفته بود.جك استراو وزير خارجه بريتانيا كه به علت 5 سفر به ايران از فرداي 11 سپتامبر، به نوعي خود را صاحبخانه فرض مي‌كرد نيز آن جك استراوي سفر قبلي نبود. و خنده‌هاي بيجا و كش و قوس رفتنهايش در برابر خرازي و روحاني در تعارض با واژگاني بود كه خطاب به روحاني عنوان كرده بود. اين درست كه جام زهر سر كشيدن تازه ولي فقيه و اصحاب و اتباع او را بايد به فال نيك گرفت و از آن استقبال كرد اما در عين حال هيأت حاكمه چه بخواهيم و چه نخواهيم فعلاً به نام ايران سخن مي‌گويد و ما هستيم كه بايد با بي‌آبروييها و خوار و خفيف شدن هيأت حاكمه روبرو شويم و هزينه بپردازيم. وزراي خارجه سه كشور مهم اروپائي در تهران چنان سخن گفتند كه دبير شورايعالي امنيت ملي بدون درنگ راهي ديدار با رهبر شد و در پي اين ملاقات پانزده‌ دقيقه‌اي بود كه ناگهان ورق برگشت و آقا جام زهر را سركشيدند و حسين شريعتمداري كه تا ديروز پروتكل الحاقي به پيمان منع گسترش سلاحهاي هسته‌اي را بدتر از قرارداد تركمانچاي مي‌دانست و طرفداران امضاي آن و همكاري صادقانه با آژانس بين‌المللي اتمي را جمعي «خائن بي‌غيرت كه حاضرند كشور را دو دستي تقديم آمريكا كنند» توصيف مي‌كرد، يكشبه خواب‌نما شد و حكايت صلح حديبيه را به ميان آورد و اينكه بعله... بعد از اين صلح، حكايت خيبر ممكن است تكرار شود يعني قرارداد بي قرارداد. و از سرگيري برنامة غني‌سازي اورانيوم در دستور كار دانشمندان و كارشناسان ذوب شده در ولايت قرار دارد.تلويزيون لاريجاني ــ آغا محمدي كه چند ماه در بوق و كرنا دميد و مفسر بيسواد و مدعي‌اش كه طوطي‌وار عباراتي را حفظ كرده و حتي نام فيلم «اكنون آخرالزمان» را در يك بازي خنك و لوس با كلمات و عبارات به نبرد بين مهدي موعود ايران و مساياي محافظه كاران جديد واشنگتن، مي‌كشاند، چندين روز پياپي از پروتكل چنان گفت كه بيننده تلويزيون جام جم باورش مي‌شد كه بله امضاي پروتكل به معني واگذاري ايران به اجنبي، و دست از سيادت و حاكميت برداشتن و اتاق خواب رهبر را به روي بازرسان جاسوس آژانس بين‌المللي انرژي اتمي گشودن، خواهد بود.به فاصله چند ساعت بعد از ديدار ولايتي و روحاني و خاتمي با وزراي خارجه بريتانيا و آلمان و فرانسه، تلويزيون لاريجاني ــ آغامحمدي، كشف كرد كه جمهوري اسلامي تحت ارشادات داهيانه رهبر و به لطف دعاهاي حضرت امام راحل پيروزي بزرگي در عرصة ديپلماسي كسب كرده است و توطئه آمريكا را براي بدنام كردن جمهوري اسلامي و تحريك كشورهاي جهان عليه نظام الهي خنثي ساخته است.رژيم پيشين را سرتاپا وابسته مي‌دانستيم و هيچكدام از خاطرات علم و آن نامه‌هاي تند و تيزي كه به دستور محمدرضا شاه براي جرالد فورد و اسپيرواگينو و كيسينجر فرستاده شده بود خبر نداشتيم. اما من خود شاهد امري بودم كه بدون هيچ اظهار نظري فقط به نقل آن مي‌پردازم. (حكايت اعتبار گذرنامه و هويت ايراني و ارزش پول ايران در خارج كشور آنقدر تكرار شده است كه نيازي به بازگوئيش نمي‌بينم. در عين حال يادآور مي‌شوم كه اشاره من به هيچ روي به منزله آن نيست كه گذشته را از ياد برده‌ام) اما رويدادي را كه خود بخشي از آن بودم از اين رو نقل مي‌كنم كه به ياد آوريم ربع قرن پيش مقامات بلندپايه رژيم گذشته در چه جايگاهي قرار داشتند.چندي قبل با سخنان علي صالح رئيس جمهوري يمن تلويزيون اين كشور بيست و پنجمين سالروز برپائي شبكة تلويزيون رنگي در يمن را جشن گرفت. در فيلمي كه از اين مراسم پخش مي‌شد دو سه چهره آشنا را ديدم. چهره‌هائي كه حالا جزو مديران راديو تلويزيون يمن هستند اما بيست و شش هفت سال پيش كارآموزان جواني بودند كه در مدرسة راديو تلويزيون ايران دوره مي‌ديدند و يكي‌شان نيز با دختري ايراني ازدواج كرد كه در آخرين ديدارم از يمن شبي مرا به خانه‌اش دعوت كرد و در آن شب چه سخنها رفت و چه يادها آب در چشمها آورد كه بماند براي وقتي ديگر.مرحوم محمود جعفريان كه به گلوله هاي غدر و كين صادق خلخالي و البته بازجويان ذوب شده در ولايت استالين و حزب طراز نوين در آغاز انقلاب، خاموش شد، توجه خاصي به تربيت و آموزش كاركنان راديو تلويزيون يمن داشت. (اميدوارم روزي دوست عزيزم عباس آزرمي كه خاطرات بسيار شنيدني از جعفريان و خدماتش به ايران هنگام حضورش در خليج فارس دارد، به انتشار اين خاطرات دست بزند). از آنجا كه من زبان عربي را فرا گرفته بودم، مرحوم جعفريان كه خود استاد در اين زبان بود و بعد از استادم زنده ياد جعفر رائد كمتر كسي را مثل جعفريان در گسترة زبان و فرهنگ عرب، آگاه و صاحب سبك در جمع عرب زبانان و عرب دانان ديده‌ام، لطف بسيار به من داشت و هر بار فرصتي پيش مي‌آمد، مرا به دفترش دعوت مي‌كرد و در آنجا ضمن بحث دربارة رويدادهاي جهان عرب معمولاً سخن به ادبيات مي‌كشيد و من آخرين ترجمه‌اي را كه از شعر و يا قصة شاعران و نويسندگان عرب كرده بودم به او مي‌دادم. در راديو تلويزيون من علاوه بر نوشتن برنامه‌هاي صبح به خير ايران وعصرانه با راديو 2، جُنگي به نام «نگاه» داشتم و نيز جزو گروه ادب امروز با زنده ياد نادرپور همكاري مي‌كردم. روزي مرحوم جعفريان مرا به دفترش خواند و در آنجا به من گفت كه چند جلسه سخنراني برايم گذاشته است تا براي كارآموزان يمني در رابطه با مشتركات تاريخي و فرهنگي بين ايران و يمن ايراد كنم. اين سخنراني‌ها مورد توجه قرار گرفت. به خصوص وقتي به جريان پناه آوردن سيف بن ذي‌يزن شاهزاده يمني به دربار انوشيروان رسيدم و اينكه انوشيروان چهل هزار مرد جنگاور مزدكي را كه اغلب زنداني بودند به يمن فرستاد تا ابرهه را بيرون كنند و سيف را به تاج و تختش بازگرانند. ظاهراً به توصيه بزرگمهر انوشيروان هم براي اينكه از شر سربازان و سرداران مزدكي‌اش راحت شود و هم براي وابسته كردن يمن به امپراطوري‌اش سپاهي را به كمك سيف فرستاد. اين سپاه ابرهه را شكست داد وسيف را بار ديگر بر تخت سلطنت نشاند. سپاهيان ايراني در يمن ماندند و نوادگان آنها امروز نامهاي معرب شده ايراني دارند. «الزنداني‌ها» «الوهرزها» «البهرام‌ها» «الشابورها» و «الخسروي‌ها» همگي تبار ايراني دارند.در يمن و منطقه نجد عربستان هنوز آثار دهها آتشكده و معبد زرتشتي و مزدكي باقي است. و مگر سلمان فارسي از جمله همين مهاجران مزدكي نبود؟باري روزي منشي مرحوم جعفريان به من خبر داد كه در ميان هيأت همراه معاون راديو تلويزيون، قرار است به يمن بروم. سه روز بعد راهي يمن شديم و من در هواپيما نسخه‌هائي از سخنرانيهايم را براي كارآموزان يمني كه تني چند از آنها همراه ما بودند عرضه كردم. هواپيما در صنعا فرود آمد. گمان مي‌كردم لابد معاون راديو تلويزيون يمن يا حداكثر وزير اطلاعات يمن به فرودگاه خواهد آمد تا از مرحوم جعفريان و هيأت ما استقبال كند. اما به محض ورود سفير ايران به داخل هواپيما خبردار شديم كه سرهنگ الحمدي رئيس شوراي انقلاب و رئيس جمهوري يمن به استقبال آمده است. جعفريان نگاهي به ما انداخت، چشمان پراشكش را همه ديديم. با غرور از پله‌كان هواپيما پائين آمد و با سرهنگ الحمدي و معاونش الغشمي كه چند ماه بعد به دنبال قتل الحمدي جانشين او شد، روبوسي كرد. و سپس مثل اينكه رئيس كشوري به صورت رسمي از يمن ديدار مي‌كند از برابر گارد رياست جمهوري عبور كرد. سلام دو كشور نواخته شد.آن تصاوير زنده و پر رنگ در برابر ديدگانم حركت مي‌كند، و بعد حال پر از خفت دبيرشورايعالي امنيت ملي حسن روحاني را پيش چشم مي‌آورم. مأموران جمهوري اسلامي وقتي به خارج مي‌آيند حتي اگر در سطوح بالا باشند با رفتار و عملكرد خود عامل بي‌احترامي به خود مي‌شوند. جاي جعفريان را امروز علي آغامحمدي گرفته است كه با يك پرونده سياه، در صدر فهرست عاملان ترور و توطئه در جمهوري ولايت فقيه قرار دارد. دو هفته پيش علي لاريجاني به بيروت رفته بود، تلويزيونهاي لبنان مصاحبه‌هائي با او داشتند كه واقعاً از مشاهده آن احساس شرم مي‌كردم. آن قيافه و ظاهر و‌آن سخن گفتني كه سخن گفتن يك روضه‌خوان پنج توماني را به ياد مي‌آورد.آغامحمدي كه يك معلم ساده در همدان بود و با گيوه از همدان به تهران آمد تا در مجلس شوراي اسلامي شركت كند به پاداش طراحي قتل زنده ياد دكتر عبدالرحمن قاسملو رهبر حزب دمكرات كردستان و دوست و يار مبارزش عبدالله قادري در وين در كنار عزيز جعفري (فرمانده نيروي زميني سپاه) و صحرارودي از ولي فقيه و فلاحيان مدال افتخار گرفت و خيلي زود به عنوان مسئول مقر نصر هدايت عمليات تروريستي در خاك عراق به ويژه در منطقه كردستان را عهده‌دار شد، در عين حال به عنوان عضو كميته اقتصادي شورايعالي امنيت ملي با معاملات آنچناني با شركتهاي عدي فرزند صدام حسين ميليونها دلار به جيب زد و امروز در واقع لاريجاني كارمند اوست و هدايت راديو تلويزيون و بسياري از توطئه‌ها در خارج كشور و به ويژه در عراق، در دست اوست. امروز اگر آغامحمدي به يمن كه هيچ حتي به بوركينافاسو هم سفر كند حداكثر يك مامور امنيتي به استقبالش مي‌رود و اخبار سفرش را پنهان مي‌كنند تا مبادا گرفتار درخواست اينترپول براي دستگيري و تسليم كردنش به دادگاه رسيدگي به مجرمين عليه بشريت نشوند
شنبه 25 تا دوشنبه 27 اكتبر1 ــ سخنان دكتر محسن كديور را در رابطه با ديكتاتوري به نام سيدعلي خامنه‌اي ولي فقيه خوانده‌ايد. بعد از اظهارات محمد رضا خاتمي كه در آن به اشاره از استبداد «آقا» سخن گفت و تا آنجا رفت كه بله گربة مصاحب ولي فقيه هم حالا واجب الاتباع شده وجاي ببري خان سلطان صاحبقران را گرفته است، اما كديور كه اهل مجامه نيست، و بارها به علت صراحت گوئي هزينه‌هاي سنگيني از جمله 18 ماه زندان را متحمل شده است، خطاب به خامنه‌اي گفت كه حكومت او به جز يك ديكتاتوري فاسد ضدملي نيست. و مشتي انسان از خدا بي‌خبر او را احاطه كرده‌اند و...گاهي فكر مي‌كنم آيا مقايسه كردن رژيم ولايت فقيه با رژيم بني‌اميه ظلم به بني‌اميه نيست؟ حداقل امويان فردي مثل عمربن عبدالعزيز داشتند. معاويه امپراطوريش را ساخت و شام را به عروسهاي شهرهاي مشرق زميني در عصر خويش تبديل كرده اينها اما خانة پدري مرا به بلاد فساد و فريب تبديل كرده‌اند. رواياتي كه از وطن مي‌شنويم افسانه نيست. روز چهارشنبه علي يك كودك 8 ساله ايراني كه خانواده‌اش پنج سال است در بدترين شرايط در اردوگاه اسكي شهر تركيه زندگي مي‌كنند و احتمال بازگرداندنشان به ايران وجود دارد، با چند عبارت معصومانه كه در راديو ياران بيان كرد، مرا و ميليونها شنونده برنامه شبانة ما را به گريه انداخت. «عموجان به من كمك كنيد برادرم ــ 12 ساله ــ كه سر كار مي‌رفت، دستهايش زخم شده، منهم دوست دارم به مدرسه بروم...».خرج نمايندگي ولي فقيه و رهبر مسلمانان جهان!! در لندن روزانه بيش از پنج هزار پاوند است و اهل و طايفه نماينده آقا، از بركت وجوهات ارسالي از سوي محمد حسن اختري معاون امور بين‌المللي دفتر نايب امام زمان، هر كدام مواجب جداگانه‌ دارند و بخشي از محله اعيان نشين همپستد به تيولشان درآمده است. نماينده ديگر آقا در اتريش كه آقازاده‌اش در وزارت نفت مثل آقازاده رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام آنقدر حق و حساب گرفت كه سرانجام كنارش گذاشتند اخيراً خانه‌اي در وين خريده است كه به موزه بيشتر شبيه است.شاهچراغي نماينده ولي فقيه در دوبي را كه خوب مي‌شناسيد، پيش از اين دربارة او بسيار نوشته ام. به گفتة عادل اسدي‌نيا سركنسول جمهوري اسلامي كه دلاورانه به ولي فقيه نه گفت و زندگي در تبعيد با عزت را به زندگي پرمذلت در خدمت ولي فقيه ترجيح داد، كار را به جائي رسانده است كه از كسبة ايراني در دبي رسماً باج مي‌گيرد و از زمين داروخانه‌اي كه متعلق به هلال احمر است با اين توجيه كه زمين به حسينيه او تعلق دارد سالانه دهه هزار درهم اجاره مي‌گيرد. شاهچراغي‌ها يكي دوتا نيستند. در داخل كشور اينطور رواج داده‌اند كه آقاي خامنه‌اي و خانواده‌اش آلودگي مالي ندارند و در كارهاي تجارتي دخالت نمي‌كنند. البته كسي كه كشوري را تيول خود كرده است نيازي ندارد كه دست تطاول آنهم به صورت صريح به بيت‌المال بگشايد. اما هزينه دفتر آقاي خامنه‌اي امروز از هر وزارتخانه‌اي بيشتر است و ماهانه ميلياردها تومان در اين دفتر حيف و ميل مي‌شود. از گلوي مردم مظلوم و رنج كشيده ايران مي‌زنند و توسط آقاي اختري، حواله‌هاي ريز و درشت براي كساني مثل مقتدي صدر و سيدعلي حائري ارسال مي‌كنند.آقا مجتبي پسر آقاي خامنه‌اي در كنار اصغر حجازي، مصطفي ميرمحمدي، علي فلاحيان و احمد وحيدي، يك وزارت اطلاعات تمام و كمال برپا كرده‌اند كه آدمكشاني مثل جواد آزاده كارچرخانان اصلي آن هستند. اينهمه ظلم و بيداد را ديدن البته آزادانديشاني مثل محسن كديور را به فغان مي‌آورد. ايكاش ذره‌اي از شهامت و آزادگي كديور در تن بعضي از نمايندگان مجلس بود كه با كارت اصلاحات از مردم رأي گرفتندو امروز چنان سكوت كرده‌اند كه تو گوئي كه بهرام هرگز نبود
جابجائي مهره‌هاي رهبر2 ــ بعد از آنكه موضوع نامزدي علي لاريجاني از سوي ذوب شدگان در ولايت قطعي شد، آقاي خامنه‌اي به لاريجاني گفته است شايد به مصلحت باشد كه شما مدتي جلوي چشمها نباشيد. بر پايه اطلاعاتي كه به من رسيده، رهبر جمهوري اسلامي علاقمند است غلامعلي حداد عادل پدر عروسش را به تلويزيون بفرستد. به خصوص آنكه از نظر رهبر رياست بر فرهنگستان و سوابق و علائقي كه آقاي حداد عادل دارد، مي‌تواند در پذيرش او از سوي كاركنان صدا و سيما و افكار عمومي تأثير مثبت داشته باشد. علي اكبر ولايتي نيز همچنان به عنوان نامزد دوم براي رياست صدا و سيما مطرح است اما مشكل ولايتي حضور نامش در اسناد و مدارك جنايت ميكونوس و جنايت آرژانتين است. به همين دليل همچنان بخت حداد عادل براي جانشيني لاريجاني از همه بيشتر است.3جناح راست (مافياي مؤتلفه + مافياي قوه قضائيه + مافياي صدا و سيما و...) بعد از سرشكستگي در قضيه برخورد با آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، طرح خطرناكي را براي ايجاد يك بحران و امنيتي كردن فضاي كشور در دست اجرا دارد. ترور يكي از چهره‌هاي سرشناس اصلاح‌طلب و در رأس آنها محمدرضا خاتمي، محسن آرمين. بهزاد نبوي، فاطمه حقيقت‌جو، رجبعلي مزروعي از نمايندگان، و كديور و شيرين عبادي و ماشاءالله شمس‌الواعظين از بيرون مجلس به عنوان راه حل بيرون جستن از بن‌بست فعلي و بي‌آينده بودن مافيا مورد بررسي است. و همانگونه كه ذوالقدر سرلشگر علي صياد شيرازي را به قتل رساند تا سازمانهاي اطلاعات موازي را راه بيندازد (چون آقا ديگر به وزارت اطلاعات اعتماد نداشت) اينبار نيز هدف فلج كردن دولت و امنيتي كردن فضاي سياسي كشور است

١٤.١٠.٠٣

Iran: Opposition veröffentlich Bericht über geheime Nuklearanlage

der Standard

Wien - Die iranische Oppositionsgruppe der Volks-Mujaheddin (MKO) hat am Dienstag Informationen über eine geheime Nuklearanlage veröffentlicht, die 15 Kilometer östlich von Isfahan liegt.

Die Anlage, die unter dem Namen "Isfahan Treibstoffforschung- und Produktionscenter" eingetragen sei, soll der Überprüfung von Zentrifugen zur Anreicherung von Uran dienen, sagte der außenpolitische Sprecher des Nationalen Widerstandsrates (National Council of Resistance, NCR), Firouz Mahui, vor Journalisten in Wien.

Nach Informationen des geheimen Kommandorates der Volks-Mujaheddin im Iran sollen auf dem 150.000 Hektar großen Gelände zwischen 120 und 180 Zentrifugen zu Testzwecken installiert werden. Auf dem Gelände soll sich außerdem ein Forschungszentrum für Nukleartreibstoff befinden. In Planung seien laut Volks-Mujaheddin außerdem eine Verarbeitungsanlage für hochangereichertes Uran, deren Endprodukte der Nuklearanlage in Natanz zukommen sollen.

Mahui gibt sich überzeugt, dass das iranische Regime bis 2005 Nuklearwaffen besitzen werde. Der Iran scheue keine Mühen, um sein Nuklearprogramm trotz den Inspektionen der Internationalen Atomenergiebehörde (IAEO) abzuschließen, so Mahui. Das Regime habe für diese Zwecke zahlreiche kleinere Nuklearanlagen im ganzen Land installiert, die von den Inspektoren der IAEO nicht entdeckt werden sollen, denn die Regierung im Iran sehe den Besitz von Atomwaffen als "politische Überlebensstrategie", betonte Mahui.

Die Organisation der Volks-Mujaheddin (Mujaheddin-e Kalq) wurde 1965 gegründet. Sie unterstützte die Revolution des Ayatollah Khomeini 1979 und soll maßgeblich an der Besetzung der amerikanischen Botschaft in Teheran beteiligt gewesen sein, wurde aber bald danach vom neuen Regime politisch verfolgt. Ab 1987 führte der bewaffnete Arm der Volks-Mujaheddin, die "Armee zur bewaffneten Befreiung des Iran" (NLA) vom Irak aus zahlreiche Militärschläge gegen die iranische Armee und soll auch für Morde an iranischen Politikern verantwortlich sein.

Auf der US-Liste der terroristischen Organisationen belegen die Volks-Mujaheddin seit 1997 Platz 20. Auch von der EU wird die Gruppe als terroristische Organisation eingestuft. Im Zuge des Irak-Feldzuges unterzeichnete die US-Regierung im April 2003 ein Friedensabkommen mit der NLA, die daraufhin ihre leichten Waffen behalten durfte.

Der Iran steht seit dem Irak-Krieg unter großem Druck der internationalen Staatengemeinschaft, vor allem der USA, das Zusatzprotokoll zum Atomwaffen-Sperrvertrag zu unterzeichnen. Dies würde Inspektoren der Internationalen Atomenergie-Organisation (IAEO) freien und unangekündigten Zugang zu den Atomanlagen im Lande gestatten. (APA)